Bækur geta farið í undarleg og skemmtileg ferðalög. Fyrir mörgum árum fór ég til dæmis inn á fornbókasölu í París. Þar fann ég eina íslenska bók – eftir höfund sem var í sæmilegum metum heima.

Bókina hafði hann gefið frönskum manni og áritað hana til hans með penna, ártalið var að mig minnir 1963. En af veiku blýantskroti á saurblaði bókarinnar mátti ráða að bókin hefði borist inn á fornbókasöluna nánast sama dag og hún var gefin.

Viðtakandinn hefur semsagt alls ekki kært sig um bókina – nema að hann hafi verið svo fjárvana að hann hafi farið beint á fornbókasöluna til að reyna að öngla saman peningum í næsta franskbrauð eða næsta vínglas. En verðið á bókinni hefur varla verið hátt.

Bókin var reyndar á íslensku – svo Frakkinn hefur varla getað lesið hana.

Þetta rifjaðist upp fyrir mér á veitingahúsi á grískri eyju í dag. Þar var smástafli af bókum – og þar á meðal tvær bækur á íslensku. Það eru bækurnar á myndinni hér að ofan: Týnda systirin og Óður til steinsins. Þessar bækur hafa farið í ferðalag og fundið þennan samastað, allavega tímabundið. Þær komu á sinn hátt í leitirnar í dag, en þess er varla að vænta að á þessum stað, undir suðrænni sól, finni þær marga lesendur.

Inn í aðra þeirra var ritað.