Þótt andstaðan við orkupakkann þriðja sé býsna hávær og nái út í afkima internetsins er varla hægt að segja að þetta sé fjöldahreyfing – að minnsta kosti ekki ennþá. Vinur minn einn, sem er tortrygginn gagnvart orkupakkanum, sagði að hann hefði reynt að koma af stað umræðum um hann í heitum pottum í þremur sundlaugum en ekkert orðið ágengt. Enginn tók undir. Þetta eru mestanpart sömu andlitin sem koma fram og tala gegn pakkanum, að miklu leyti gamalkunnir stjórnmálamenn, það hefur ekki komið til neinna fjöldamótmæla og það eru engir stórir undirskriftalistar í gangi. Að því leyti er þetta býsna ólíkt Icesave sem sumir vilja bera þetta saman við. Þar tókst að virkja mikla grasrót.
Þetta kann auðvitað að breytast, en maður horfir líka til þess hvernig staðan er innan stjórnmálaflokkanna og á þingi. Vissulega veldur orkupakkinn nokkrum óþægindum í Sjálfstæðisflokknum og Framsókn – maður heyrir minna af óánægju innan VG. En forystusveitir þessara flokka og þingmenn þeirra standa saman – þá samstöðu hefur enginn rofið og ekkert bendir til þess að svo verði. Meðan staðan er þannig og stjórnarliðið fer ekki á taugum eru engin merki um annað en að orkupakkinn fari í gegnum þingið.
Það skiptir líka málið að megnið af stjórnarandstöðunni mun greiða atkvæði með orkupakkanum. Það á við um Samfylkinguna, Viðreisn og Píratar. Allir þessir flokkar eru evrópusinnaðir. Á móti eru einungis Miðflokkurinn og Flokkur fólksins – sem vissulega geta gert sér mat úr andstöðunni og aukið fylgi sitt, sérstaklega Miðflokkurinn. Það veldur auðvitað nokkrum titringi innan Framsóknar og Sjálfstæðisflokks – óánægjufylgi þaðan leitar til Miðflokksins.
En við erum líklega að tala um 11 þingmenn sem eru á móti orkupakkanum og 52 sem eru fylgjandi. Það er dálítið stórt bil.
Þess má geta að þegar orkupakki 3 var samþykktur í norska þinginu í mars 2018 greiddi Verkamannaflokkurinn atkvæði með flokkunum sem skipa hægri stjórnina sem þar ræður ríkjum, Hægri og Framfaraflokknum. Jonas Gahr Störe, formaður Verkamannaflokksins, sagði að reynt væri að nota orkupakkann til að ýta Norðmönnum út úr EES samningnum.
Að lokum var mikill meirihluti fyrir honum á norska þinginu. Á móti voru Kristilegi þjóðarflokkurinn, Miðflokkurinn sem byggir mikið á fylgi til sveita og Sósíalíski vinstriflokkurinn – sem eitt sinn var raunar talinn systurflokkur VG. Það má svosem geta þess að VG hafði mjög horn í síðu orkupakkans áður en flokkurinn fór í ríkisstjórn, en almennt má segja að línurnar hafi verið svipaðar í Noregi og þær eru hér. Orkupakkinn hefur reyndar miklu meiri áhrif í Noregi en á Íslandi.
