Bókabúðir hafa lengi átt undir högg að sækja. Það er til dæmis óvíða núorðið að maður finnur bókabúðir sem eru með framboð af titlum sem ná langt aftur í tímann. Víða hafa bókabúðir í aðra röndina orðið að minjagripaverslunum og líka farið að stunda sölu á alls kyns smávarningi.

Þetta er þróun sem verður vart stöðvuð. Það er svosem ekki furða að miðbæjum hnigni eða að þeir breytist á hátt sem margir eiga erfitt með að sætta sig við. Bóksalan fer, það er að miklu leyti hætt að selja blöð, bankaútibúin hverfa, pósthúsin, leikfangabúðir – á móti fjölgar veitingahúsum og fatabúðir halda velli að einhverju leyti en eru samt í ströggli.

Ein leið til þess að forða algjörum dauða bókabúðanna er að samnýta þær með kaffihúsum. Þetta viðskiptamódel er vel þekkt erlendis en hefur orðið nánast algilt hér á Íslandi. Inni í bókabúðum eru kaffihús. Þetta byrjaði með Súfistanum sem var á efstu hæðinni í bókabúð Máls & menningar.

Síðan kom Te & kaffi til skjalanna, útibú frá Te & kaffi hafa verið í bókabúðum Eymundsson, í Austurstræti, á Skólavörðustíg, á Laugavegi og á Akureyri. Manni hefur sýnst þetta vera mjög farsælt sambýli. Fólk fer inn í búðirnar til að drekka kaffi, skoða bækur eða tímarit – þetta fer svona prýðilega saman.

Nú er tilkynnt að þessu sé að ljúka, að Te & kaffi ætli að loka starfstöðvum sínum í bókabúðunum. Maður skilur eiginlega ekki af hverju. Sjaldnast sýnist manni að sé skortur á gestum inni á þessum kaffihúsum – þau eru mjög vinsæl. Varla ætlar Eymundsson að fara að reka sín eigin kaffihús þarna – það er meira en að segja það að byggja upp keðju kaffihúsa sem kemur í staðinn fyrir jafn vinsælt og þekkt merki eins og Te & kaffi.

Fyrir bóksölu eru þetta varla góðar fréttir – og ekki heldur fyrir Miðbæinn. Nema Kaffitár sem hefur farið heldur halloka í samkeppninni við Te & kaffi sjái sér leik á borði.