Tímaritið Mad Magazine hefur lagt upp laupana. Það kemur ekki framar út mánaðarlega eins og það hefur gert síðan 1955. Þetta kemur svosem ekki sérstaklega á óvart, út um allan heim er verið að setja punktinn aftan við prentmiðla. Áfram munu þó koma út safnbækur með eldra efni úr Mad.

Mad var merkileg menningarstofnun. Það gekk út á endalaust skop og háð og hafði í sínum röðum flinka og fjölbreytta höfunda. Sjálfur kynntist ég Mad-blöðum heima hjá eldri bróður vinar míns. Ég heillaðist strax. Stundum fylgdu líka með fyndnir límmiðar og alls kyns skemmtilegt aukaefni.

Ég fór að kaupa Mad – hef varla verið eldri en tíu ára. Ég lærði ensku af Mad – það var minn stærsti skóli í því tungumáli. Ég þráði svo mikið að lesa þetta að ég varð að brjótast í gegnum textann. Svo bættust við Mad-bækurnar, með úrvali eftir helstu höfundana og samtíningi úr blöðunum.

Ég varð viðskila við Mad síðla á unglingsárunum. En mörgum árum seinna kom til mín lítill strákur sem átti heima i Ásvallagötunni eins og ég. Hann sagðist hafa heyrt að ég ætti safn af Mad. Upp úr því urðum við bestu vinir, þótt aldursmunurinn væri talsverður. Drengurinn var býsna kotroskinn, hann fékk hjá mér Mad-blöð og var þá strax farinn að æfa sig í fyndni.

Þetta var Ari Eldjárn – hann er nú grínisti á heimsmælikvarða.