Einræðisstjórnir eins og sú í Tyrklandi þrífast á vænisýki. Átyllur til að móðgast fyrir hönd þjóðarinnar eru eins og guðsgjöf fyrir þær. Þannig verður stutt töf á flugvelli að meiriháttar milliríkjamáli og ekki verður móðgunin minni ef veifað er uppþvottabursta – sem síðan breytist í meðförum fjöl- og samskiptamiðla í klósettbursta.

Málið fer inn innstu sali valdsins, utanríkisráðherrann lætur til sín taka og sjálfur Erdogan er á móðgunarvaktinni.

Svo verður þetta spurning um ytri ógn – en ógnir, gjarnan ímyndaðar, eru ær og kýr hins popúlíska einræðis. Þess er krafist að öryggisgæsla um tyrkneska fótboltaliðið verði hert, gripið verði til sérstakra ráðstafana á Laugardalsvelli, svo forða megi Tyrkjunum frá bráðri hættu.

Þetta er eintómt sjónarspil og auðvitað á ekki að taka mark á þessu, en það er pínu spaugilegt að lesa svívirðingarnar sem hellast yfir Íslendinga á netinu með aðstoð Google Translate.