Íslendingar eru ekki þjóð sem hefur mikið úthald. Við erum betri í snörpum og stuttum skorpum, tökum hlutina með trukki, oft á síðustu stund og með heldur lélegum undirbúningi.

Svo vonum við að hlutirnir reddist.

Um þetta eru ótal dæmi. Uppgangur ferðaþjónustunnar síðastliðin ár er hið nýjasta. Nú er það allt komið í óefni af því við ætluðum að gera hlutina með okkar lagi og án þess að leggjast í alvöru rannsóknarvinnu.

Þegar Íslendingar eru á toppi öldufaldsins eru þeir oft fullir af oflæti og eru alveg vissir um að þeir geri allt og viti allt best – séu algjörlega óviðjafnanlegir.

Svo kemur högg og þá eiga þeir til að leggjast í vol og víl og missa alveg sjálfstraustið – að minnsta kosti tímabundið.

Gengi íslenska landsliðsins í fótbolta er athyglisvert í þessu sambandi. Það er ekki nema ár síðan liðið keppti í úrslitum heimsmeistaramótsins, ekki nema þrjú ár frá Evrópukeppninni frækilegu.

En tiltrúin og áhuginn hafa fjarað út. Fyrir stuttu var talað um nauðsyn þess að byggja nýjan og stóran leikvang í Laugardalnum sem myndi rúma allt að 25 þúsund manns.

Í dag birtist viðtal við landsliðsmann sem segir að það sé út hött að ekki sé uppselt á mikilvæga leiki gegn Albönum og Tyrkjum í Laugardalnum í undankeppni Evrópumótsins. Nú er völlurinn ekki of lítill lengur. En landsliðið þarf á góðum stuðningi að halda ef það á að geta fylgt eftir sínum góða árangri.

En svona er þetta á Íslandi, skorpan er búin, við höfum ekki meira úthald.