Ég deili þessu hérna í tilefni af sjómannadeginum. Þetta er viðtal við Steinar J. Lúðvíksson rithöfund. Fjallað er um endurútgáfu á völdum köflum úr bókaflokknum Þrautgóðir á raunastund – björgunar- og sjóslysasögu Íslands sem út kom í nítján bindum á sínum tíma.

Í þessu innslagi sem birtist í Kiljunni er sagt frá miklum mannsköðum. Steinar hefur tekið saman lista yfir Íslendinga sem fórust í sjó á 20. öld og segir að þeir séu á fimmta þúsund. Það er gríðarlegt manntjón. „Það þurrkast stundum út ungir karlmenn í byggðarlögum á einum óveðursdegi,“ segir Steinar í viðtalinu.

Þarna er fjallað um fræg og skelfilega atburði,  Halaveðrið, Nýfundnalandsveðrið, hið skelfilega óveður í febrúar 1968 þegar 26 menn fórust í Ísafjarðardjúpi, en líka björgunarafrek eins og við Látrabjarg 1947 og þegar mönnum af togaranum Agli rauða var bjargað við Grænuhlíð 1955.

Við hljótum að gleðjast yfir framförum. Með betri skipum, bættri tækni, meiri umhyggju fyrir mannslífum og auknum slysavörnum upplifum við nú ár þegar enginn Íslendingur ferst í sjó. Það er mikið gleðiefni.

Myndefnið í þessu innslagi er einstakt, þarna má meðal annars sjá brot úr hinni frægu mynd sem Óskar Gíslason gerði um björgunarafrekið við Látrabjarg.

Til hamingju með daginn íslenskir sjómenn – og fjölskyldur þeirra. Við skulum minnast þeirra af virðingu sem fórnuðu lífi sínu í baráttunni við Ægi.

Hér er hlekkur á Kiljuinnslagið.