„Við erum ekki að fara neitt.“
Þórður Snær Júlíusson, ritstjóri Kjarnans, hefur svarað „níðskrifum“ Sigurðar Más Jónssonar, blaðamanns og fyrrverandi upplýsingafulltrúa ríkisstjórnar Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar, sem birtust í Þjóðmálum í vikunni.
Þar óð Sigurður á súðum og fann Kjarnanum og Þórði allt til foráttu, sagði miðilinn siðlausan og uppnefndi hann „Kranann.“
Sjá nánar: Fyrrverandi upplýsingafulltrúi Sigmundar Davíðs hjólar í Kjarnann og segir hann siðlausan
Þórður spyr hvað vakir fyrir Sigurði Má með greininni:
„Greinin er líkast til einsdæmi. Á mínum tíma í blaðamennsku man ég ekki eftir að nokkur hafi tekið sig til og skrifað jafn umfangsmikið níð og jafn rætin róg um fjölmiðil. Ég man ekki eftir því að nokkur hafi meðvitað sett fram jafn mikið magn af rangfærslum um miðilinn Kjarnann og nafngreinda einstaklinga sem að honum hafa komið með einum eða öðrum hætti á starfstíma hans. Og ég man ekki eftir að nokkur miðill sem tekur sig alvarlega eða hefur snefil af sjálfsvirðingu birti slíkt, líkt og Þjóðmál gerðu gagnrýnislaust.“
Þá segir Þórður að samsæriskenningar Sigurðar gangi hreinlega ekki upp:
„Það er semsagt niðurstaða Sigurðar Más, í grein um það hvernig einhver pólitísk öfl hafi keypt sig til áhrif í gegnum Kjarnann, að hann gangi pólitískra erinda að minnsta kosti þriggja stjórnmálaflokka. Vinstriflokksins Vinstri grænna, jafnaðarmannaflokksins Samfylkingarinnar og hins frjálslynda hægra-megin-við-miðju Viðreisnar, eða nafngreindra einstaklinga sem tengjast beint eða óbeint þessum flokkum. Þetta er ansi breitt svið og erfitt að fá þessa pólitísku samsæriskenningu til að ganga upp.
Nema að allir séu bara „vinstri“ utan þeirra sem deila algjörlega heimssýn Sigurðar Más Jónssonar. Manns sem telur sig vera í stöðu til að gagnrýna fjölmiðil þar sem enginn starfsmaður hefur nokkru sinni starfað í stjórnmálaflokki fyrir pólitíska slagsíðu, þegar hann hefur sjálfur varla unnið í fjölmiðlum frá því að hann var rekinn af Viðskiptablaðinu árið 2010 og síðasta fasta starf hans var sérhagsmunagæsla fyrir stjórnmálamann.
Á síðustu metrum Sigurðar Más í blaðamennsku þá störfuðum við saman stuttlega, á árunum 2009 og 2010. Um var að ræða þann tíma sem uppgjör á bankahruninu var allsráðandi og hlutverk fjölmiðla í því að upplýsa almenning um hvað það væri sem hefði gerst og umturnað íslensku samfélagi var feikilega mikilvægt, sérstaklega áður en að skýrsla rannsóknarnefndar Alþingis var birt í apríl 2010. Á þessum stutta tíma lagði Sigurður Már lítið til annað en meðvirkni gagnvart mörgum umfjöllunarefnum blaðsins. Eftirminnilegt er samband hans við lykilmenn í kringum Kaupþing, sambandi sem mun frekar verður lýst sem þjónustusambandi en eðlilegu sambandi blaðamanns og viðfangsefnis. Á síðari árum hefur Sigurður Már skrifað fyrir bókaútgáfu sem er stýrt af fyrrverandi lykilmanni innan Kaupþingssamstæðunnar. Fyrirtækis sem ég skrifaði bókina Kaupthinking – Bankinn sem átti sig sjálfur um, sem kom út fyrir síðustu jól og hlaut Blaðamannaverðlaun Íslands fyrr á þessu ári.“
Þórður segir það svo alrangt hjá Sigurði að Kjarninn gangi pólitískra erinda:
„Nú liggur ekki fyrir hvort að Sigurður Már hafi nokkru sinni byggt upp fyrirtæki, eða fórnað sér í slíkt með því að þiggja lítil eða engin laun árum saman. En það höfum við sem stöndum að Kjarnanum gert. Slíkar áskoranir kallar enginn viti borinn maður yfir sig til að ganga einhverra óljósra pólitískra erinda. Og það er rangt hjá Sigurði Má að slíkt hafi verið, og sé, hvatinn að Kjarnanum.“
Jafnframt segir Þórður það ótrúlegt virðingarleysi af manni sem hafi gengt trúnaðarstörfum fyrir fag- og stéttarfélag blaðamanna að skrifa með þeim hætti sem Sigurður gerði og halda fram: „jafn ömurlegri og rætinni lygasúpu og Sigurður Már gerir í þessum hluta greinar sinnar.“
Kjarninn komi ekki fram á vefmælingum einfaldlega vegna þess að Kjarninn tekur ekki þátt í slíkum mælingum.
„En ég get huggað Sigurð Má við það að vefumferð Kjarnans á árunum 2016,2017 og 2018 hefur verið mjög stöðug. Ef Kjarninn væri í mælingum þá væri hann í 6-8 sæti að jafnaði yfir mest lesnu vefi landsins.“
Það er líka ástæða til þess að benda á að vefumferð, og „clickbaiting“, hefur aldrei verið sjálfstætt markmið hjá Kjarnanum, heldur að sinna vandaðri og öflugri fréttamennsku. Þannig háttar ekki á öllum bæjum í íslensku fjölmiðlalandslagi.“
Kjarninn hafi aldrei verið fjármagnaður fyrir fjármagn úr skattaskjólum. Einn eigenda Kjarnans kom fyrir í Panamaskjölunum, en um það skrifaði Kjarninn sjálfur og brást við með viðeigandi hætti. Kjarninn hafi ekki verið stofnaður til höfuðs Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar, líkt og Sigurður haldi fram. Sigurður sjálfur hafi hins vegar starfað fyrir Sigmund og gert af slíkum óheilindum að:
„þegar fyrir lá að hann yrði áfram við störf eftir að ný ríkisstjórn tók við 2016 þá höfðu ýmsir fjölmiðlamenn, af nokkrum mismunandi miðlum, samband við ráðgjafa nýrra stjórnarherra og gerðu þeim ljóst að þeir treystu sér ekki til að eiga í samskiptum við hann. Einfaldlega vegna þess að hegðun hans og atferli, og framganga í vinnslu eðlilegra beiðna um upplýsingar sem til hans var beint, hafði verið þess eðlis að þeir treystu honum ekki.“
Þórður segir grein Sigurðar vera rætin níðskrif sem:
„sem hafi þann eina tilgangi að fóðra einhverja ótrúlega óvild í garð Kjarnans og þeirra sem standa að honum, þá fer hann niður í svað á einum stað hennar sem tekur öllu öðru fram.“
Svaðið sem tók öllu öðru fram voru ásakanir Sigurðar um að Kjarninn hafi ekki fjallað nægilega um brot Ágústs Ólafs Ágústssonar, þingmanns, gegn blaðamanni Kjarnans Báru Huld Beck. Segir Þórður að það hafi verið þolandans að ákveða hvernig þeirri umræðu væri háttað, og svo virðist sem að Sigurður sé að gera þolanda upp skoðanir þar sem hann hafi ekki rætt við hana um málið, á meðan Þórður hins vegar situr við hlið hennar á hverjum degi.
„Það er alltaf þolenda að ákveða í hvaða farveg brot gegn þeim fara. Fyrirtæki, eða stjórnendur fyrirtækis, geta aldrei tekið þá ákvörðun fyrir þolendur sem hjá þeim starfa. Það sem stjórnendur fyrirtækja þolenda sem verða fyrir áreitni eða annars konar ofbeldi geta og eiga að gera er hins vegar að styðja þá þolendur að öllu leyti. Það hefur Kjarninn gert í einu og öllu. “
Eftir að lesa grein Sigurðar spurði Þórður sig, líkt og áður segir, hvað hafi vakað fyrir Sigurði við skrifin.
„Hvaðan stafar þessi gríðarlega óbilgirni og vilji til að meiða og eyðileggja. Raunveruleikinn er nefnilega sá að svona framganga, að ljúga upp á menn og fyrirtæki ömurlegum hlutum, hefur tilhneigingu til að virka svo lengi sem hún sé endurtekin nógu oft.“
Þórður bendir þó á að tímasetningin sé grunsamleg þar sem á morgun verði lagt fram frumvarp um fjölmiðla í ríkisstjórn, en í því frumvarpi er kveðið á um styrki til einkarekinna fjölmiðla. Því sé það augljóst að Sigurður sé með skrifum sínum að reyna að koma í veg fyrir að Kjarninn hljóti slíka styrki. Hins vegar verði Sigurður að sætta sig við að Kjarninn uppfylli skilyrði frumvarpsins, og muni jafnvel þó þeir hljóti ekki slíka styrki, halda sínu striki. Að lokum segir Þórður því:
„Við erum ekki að fara neitt.“
