Losun gróðurhúsalofttegunda sem er á beinni ábyrgð íslenskra stjórnvalda jókst um 2,2% milli áranna 2016 og 2017. Upplýsingar um losun Íslands má finna í skýrslu Umhverfisstofnunar (National Inventory Report – NIR) um losun gróðurhúsalofttegunda til loftslagssamnings Sameinuðu þjóðanna (UNFCCC) sem var birt í dag.

Í skýrslunni er að finna ítarlegar upplýsingar um losun gróðurhúsalofttegunda á Íslandi, þróun frá 1990 til 2017, ásamt lýsingu á aðferðafræðinni sem notuð er til að meta losunina.

Þróun losunar Íslands sem er á beinni ábyrgð íslenskra stjórnvalda frá árinu 2005, sem er viðmiðunarár fyrir skuldbindingar Íslands gagnvart ESB, er sýnd á Mynd 1 hér fyrir neðan. Það hefur verið 5,4% samdráttur í losun yfir tímabilið. Eins og sjá má hefur losun gróðurhúsalofttegunda hins vegar verið nokkuð stöðug síðan 2012, þrátt fyrir aðgerðir til að stemma stigu við losun. Það má m.a. reka til aukningar ferðamanna á Íslandi og hins vegar aukningu almennrar neyslu.

Fyrir utan fyrrnefnda losun á beinni ábyrgð íslenskra stjórnvalda tekur skýrslan einnig á losun frá stóriðju undir viðskiptakerfi ESB með losunarheimildir (ETS). Árið 2017 féllu 39% af heildarlosun Íslands undir ETS og var þar 2,8% aukning í losun innan kerfisins milli 2016 og 2017.

Heildarlosun gróðurhúsalofttegunda frá Íslandi, það er losun á beinni ábyrgð íslenskra stjórnvalda og ETS samtals, jókst þar af leiðandi um 2,5% milli 2016 og 2017. Þessar tölur innihalda ekki losun frá landnotkun, breyttri landnotkun og skógrækt (LULUCF). Losun frá LULUCF telur ekki til skuldbindinga, þó hún sé metin og gert grein fyrir henni í skýrslunni, og er hún þess vegna ekki innifalin í umfjöllun um heildarlosun Íslands. Hins vegar má Ísland telja hluta af kolefnisbindingu á móti losuninni. Flug (alþjóða- og innanlands) og alþjóðasiglingar telja ekki heldur til skuldbindinga.

Meginástæður fyrir aukningu í losun milli 2016 og 2017, án landnotkunar, er aukin losun frá fólksbílum, málmframleiðslu, kælimiðlum og frá nytjajarðvegi. Þrátt fyrir að heildarlosunin hafi aukist milli ára, hefur losun dregist saman frá ákveðnum uppsprettum. Þar má nefna sem dæmi losun frá framleiðsluiðnaði (m.a. fiskimjölsverksmiðjur) sem dróst saman um 9% og losun frá urðunarstöðum sem dróst saman um 3%.