Svona hefst pistill eftir Kolbrúnu Bergþórsdóttur í Fréttablaðinu í dag þar sem hún fjallar um Miðflokkinn.
„Í nýrri stjórnmálaályktun Miðflokksins segir að flokkurinn starfi á miðju íslenskra stjórnmála, nokkuð sem hefur farið framhjá þorra landsmanna því í flokknum dafnar aðallega afturhald og þjóðremba.“
Segir Kolbrún síðan og segir að seint verði því hægt að flokka Miðflokkinn sem frjálslyndan miðjuflokk.
„Það flokkast allavega varla sem frjálslyndi að óttast erlend áhrif svo mjög að telja vart hættandi á að leggja sér erlent kjöt til munns enda grasseri þar vísast alls kyns hættuleg sníkjudýr sem geti jafnvel orsakað persónuleikabreytingar. Einmitt þessu hélt formaður Miðflokksins fram fyrir fáum árum. Ekkert bendir til að hann hafi skipt um skoðun.“
Segir Kolbrún og bætir við að það sé eins og innan flokksins grasseri ofsahræðsla þegar rætt er um að leyfa innflutning á fersku kjöti. Þá sé því haldið fram að mikil hætta steðji að þjóðinni.
„Þessi málflutningur skilar flokknum einhverjum slatta af kjósendum. Ekki draga þingmenn flokksins heldur úr hræðsluáróðrinum þegar kemur að þriðja orkupakkanum heldur gefa verulega í. Sá pakki er afgreiddur sem stórhættulegur og talinn jafngilda afsali fullveldis.”
Segir Kolbrún og heldur áfram:
„Þegar þjóðinni er sagt nógu oft að stjórnvöld séu í vegferð sem leiða muni til þess að Íslendingar verði sviptir eignarhaldi eða forræði yfir orkuauðlindum þá verða alltaf einhverjir sem fyllast ótta. Þegar því er síðan bætt við að þingmönnum Miðflokksins sé helst treystandi til að standa gegn þeim landráðamönnum sem koma vilja þessu í kring þá fjölgar um leið í kjósendahópi flokksins.“
Segir hún og bætir við að þessum sama hópi kjósenda sé sagt að íslensk stjórnvöld eigi ekki að leggja lag sitt við andlitslausar alþjóðastofnanir heldur eigi þjóðin að ráða örlögum sínum sjálf og þjóðlegar áherslur eigi að ráða.
„Með þessum áróðri er gefið sterklega í skyn að alþjóðlegt samstarf, með tilheyrandi skuldbindingum og samningum, geti ekki leitt neitt gott af sér. Einangrunarhyggjan skal ríkja.”
Segir hún og víkur næst að þeim hættum sem hún telur lýðræðinu stafa af áherslum Miðflokksins:
”Áherslur flokksins geta verið hættulegar fyrir lýðræðið því þær ala á ótta og tortryggni við það sem erlent er. Leitar þá hugurinn til flóttamanna. Í skoðanakönnun sem gerð var fyrir tæpu ári kom í ljós að 58 prósent Miðflokksfólks telja of marga hælisleitendur fá hæli hér á landi. Miðað við áherslur þingmanna flokksins er ekki ólíklegt sú skoðun sé einnig ríkjandi meðal þeirra.“
Að lokum víkur hún síðan penna að viðbrögðum þingmanna Miðflokksins við Klausturmálinu margumtalaða og afneitun þeirra:
„Viðbrögð þingmanna Miðflokksins við Klausturmálinu alræmda sýna svo að þar á bæ er neitað að horfast í augu við staðreyndir. Þingmennirnir eru í æðisgenginni leit að sökudólgum sem þeir segja hafa leitt sig í gildru. Þeir tala eins og þeir séu fórnarlömb umfangsmikils samsæris. Það er óhuggulegt að vita af slíkri veruleikafirringu í fari þingmanna þjóðarinnar. Níu prósent þjóðarinnar setja það þó alls ekki fyrir sig heldur láta heillast.“
