Mikill öldungur er að velli lagður, var eitt sinn sagt um gamalt og stórt hús sem var rifið í Reykjavík

Ég veit ekki hvort hægt er að segja svona um strompinn á Sementsverksmiðjunni á Akranesi sem var felldur í dag.  Hún var byggð á árunum 1956-58, þegar þótti ríða á að efla atvinnuvegina í landinu. Strompurinn var semsagt rúmlega sextugur.

En strompurinn sást víða að – hann var á sinn hátt kennileiti Akraness. Það mátti greina hann yfir Faxaflóann frá Reykjavík þegar var sæmilegt skyggni. Ég vona að ég móðgi engan þegar ég segi að Akranes sé almennt fremur lágreistur bær og pínulítill söknuður að strompnum. Siglfirðingar hafa haldið í strompinn gamla frá Síldarverksmiðju ríkisins – en annars hafa stórir strompar landsins verið fremur á fallanda fæti.

Stóri strompurinn á fisikmjölsverksmiðjunni í Laugarnesi var felldur 1998, hann var sjötíu metra hár.

Strompurinn var víst illa farinn og hefði kostað fé og fyrirhöfn að halda honum við. Hefði kannski verið tóm vitleysa. Maður hefði þó getað hugsað sér að strompurinn yrði lýstur upp – það hefði verið hægt að láta hann lýsa yfir allt Faxaflóasvæðið.

Það er allavega hugdetta.

Ég birti þetta greinarkorn aðallega vegna myndarinnar sem birtist hér að ofan sem mér finnst fjarska skemmtileg.. Hún er eftir myndlistarmanninn Bjarna Skúla Ketilsson – sem notar listamannsnafnið Baski. Hann einhvern veginn nær þessu alveg í fáum dráttum. En frá því fyrr í dag er fyrirmyndin semsagt horfin sjónum fyrir fullt og allt.