Frétt sem birtist á Mbl.is í morgun hljómar eins og leiður misskilngur. Flóttakonu frá Sýrlandi er vísað úr landi af Útlendingastofnun í síðustu viku. Hún hefur dvalið hér í tæpt ár og unnið á Vinagarði sem er leikskóli, rekinn af KFUM og K. Hún var komin með bráðabirgðaatvinnuleyfi. Hefur gefið sér gott orð í leikskólanum, líkt og kemur fram í fréttinni. Aðstoðarleikskólastjórinn,  María Sighvatsdóttir, segir að allir hafi grætt á vinnu hennar og hennar sé sárt saknað.

Það er heldur ekki eins og vel gangi að manna störf á leikskólum.

Margrét Jóhannesdóttir hjúkrunarfræðingur  sem konan hefur búið hjá, segir að hún sé sérlega djörf, gjafmild og vinnusöm, yndisleg á allan hátt, eins og hún orðar það:

„Hún er dug­mik­ill leiðtogi sem tekst að hrífa fólk með sér til góðra verka, er ósér­hlíf­in bar­áttu­kona og okk­ur öll­um mik­il fyr­ir­mynd. Hún kunni vel við sig hér, var í vinnu og greiddi sína skatta til sam­fé­lags­ins. Hverja krónu sem hún vann sér inn sendi hún til fjöl­skyldu sinn­ar í Sýr­landi. Öllum, sem hittu hana, fór að þykja vænt um hana. Það var henni mjög erfitt og mikið áfall að vera vísað úr landi. Mik­il sorg.“

Það vill svo til að við Margrét erum systkinabörn. Ég veit að hún fer ekki með fleipur.

Í staðinn er konunni sem kölluð er Sophie – það er vegna viðkvæmrar stöðu hennar sem helgast meðal annars af því að hún hefur tekið kristna trú – vísað út á guð og gaddinn. Hún er send til Grikklands þangað sem hún kom eftir flóttann frá Sýrlandi. Útlendingastofnun tekur hina skriffinnskulegu afstöðu – lausa við mannúð – lætur eins og Grikkland sé öruggur staður fyrir flóttafólk.

Ég þekki vel til í Grikklandi – fáum stöðum ann ég heitar. En Grikkland er erfiður og óvæginn staður fyrir flóttafólk. Það helgast af því að Grikkir hafa þurft að taka við gríðarlegum straumi flóttamanna vegna ófriðarástandsins í Miðausturlöndum. Evrópusambandið hefur svikist um að veita þeim almennilegt liðsinni, þannig að þeir hafa setið uppi með vanda sem þeir ráða illa við.

Þetta gerist í miðri kreppu í Grikklandi sem er svo hörmuleg að henni hefur verið líkt við kreppuna miklu sem hófst 1929. Stórlega laskað samfélag á erfitt með að taka við flóttafólki og veita því nauðsynlega vernd og aðbúnað.

Í raun sýnist manni ekkert annað vera í stöðunni en að kalla á Sophiu aftur hingað til Íslands. Því miður er það svo að allir tapa á ákvörðun Útlendingastofnunar.