Ég ræddi vikunni við mann sem ég veit að er hlynntur því að Laugavegi og Skólavörðustíg sé breytt í göngugötur, frjálsyndan og nútímalegan mann. Við fórum að ræða um bakarí og súrdeigsbrauð. Hann var dálítið skömmustulegur þegar hann játaði fyrir mér að hann keypti að jafnaði ekki brauð í bakaríi Sandholts við Laugaveginn, heldur færi hann í Brauð & co. Samt vorum við alveg sammála um að brauðið hjá Sandholt væri betra en hjá Brauði & co.
En, sagði hann, við Sandholt er erfitt að fá bílastæði. Maður getur ekki skotist inn á augabragði og náð í varninginn.
Auðvitað býst maður ekki við því í neinni alvöru að alltaf sé hægt að fá stæði beint fyrir utan búðir í Miðbænum. En samt, við erum ansi mörg sem búum í vesturborginni og höfum til að mynda einhvern tíma hlaupið úr bílnum inn í Brynju til að ná í skrúfur eða nagla. Fyrir verslunina hefur þetta verið talsverður bisness. Manni heyrist eins og flestir séu sammála um að Brynja sé sú verslun sem síst megi fara af Laugaveginum, þá hraki svipmóti hans illilega.
Það er allt í lagi að viðurkenna raunveruleikann – hann er sá að við búum í lítilli miðborg sem túristar hafa yfirtekið, þar sem hefðbundin verslun stendur mjög höllum fæti. þar sem er býsna mikil óvissa um framtíðina – vegna nýrra viðskiptahátta, netverslunar, hækkandi leiguverðs en á sama tíma því sem virðist ætla að verða gríðarlegt offramboð á rými fyrir verslanir og veitingahús á hinu þrönga miðbæjarsvæði.
Kannski er of mikið gert úr bílaumferðinni, en hún er sannarlega ein af breytunum í þessu dæmi – það hrokafullt að láta eins og svo sé ekki og að kaupmennirnir sem hafa áhyggjur séu vitleysingar. Þeir sem stunda verslun vita alveg hvaðan viðskiptavinirnir koma – það er óþarfi að lesa yfir hausamótunum á þeim eins og ég sá í útttekt sem er fárra ára gömul en ég sá deilt á Facebook í gær:
Höfundar úttektarinnar segja að hún sýni fram á það að málflutningur Samtaka kaupmanna og fasteignaeigenda við Laugaveg um að takmarkaður bílastæðafjöldi eða lengd bílastæða frá verslun hafi slæm áhrif á viðskipti standist ekki skoðun. „Munurinn á gönguvegalengd er einungis ein mínúta í versta falli. Að búast við að fá bílastæði við hlið verslunar á Laugavegi er eins og að búast við því að geta ekið bíl upp að verslun inni í Kringlunni miðri. Sem er augljóslega fjarstætt.“
Á sama tíma sjáum við að tilraunir til að hefta bílaumferð í borginni hafa mistekist. Hegðum borgarbúa passar ekki nógu vel inn í fyrirfram mótuð líkön borgarstjórnarinnar og ráðgjafa hennar. Vegagerðin hefur aldrei talið fleiri ökutæki á götum höfuðborgarsvæðisins í janúar og nú.
Ein mesta þversögnin er reyndar sú að undir nýrri verslunarkringlu sem hefur risið í á mótum Tryggvagötu og Kalkofnsvegar, Hafnartorgi svokölluðu, eru meira en þúsund bílastæði. Fólk getur semsagt ekið þangað og gengið upp í verslanirnar. Þær verða í beinni samkeppni við búðir á Laugavegi og Skólavörðustíg. Raunar heyrir maður að nokkur fjöldi verslana sé að flytja af gömlu verslunargötunum og niður á Hafnartorg.
En þetta eru óneitanlega dálítið misvísandi skilaboð.
Höfundur greinarinnar hefur reyndar þeirra hagsmuna að gæta að þegar Laugavegi og Skólavörðustíg er lokað fyrir bílaumferð stóreykst umferðin í gegnum þröngar götur Þingholtanna – en hann býr neðst í því hverfi.
Hilmar Þór Björnsson arkitekt fjallar um málið í bloggi hérna á Eyjunni. Hann leggur til að farið sé varlega í að breyta Laugaveginum í göngugötu allt árið að sinni – meðan Borgarlína er ekki komin í gagnið, segir hann. Hann varar líka við því að ekki sé hlustað á þá sem hafa stundað rekstur við götuna um árabil. Í staðinn vitnar hann í danska hugsuðinn Jan Gehl og nefnir að gatan gæti orðið það sem á ensku kallast pedestrian priority street. (Þess skal svo getið að myndin sem fylgir hér með er úr bloggi Hilmars.)
