Hið merkilega hús Herkastalinn á mótum Túngötu og Aðalstrætis stendur nú autt. Það var keypt af fjárfestum á sínum tíma fyrir stóra upphæð, sjóði á vegum Gamma sem þá var aðalfyrirtækið í bænum – stóð víst til að breyta því í hótel. Kostaði 680 milljónir á núvirði.  Um það var hvíslað í hornum að þessi áform myndu kannski ekki endilega rætast. Húsið er gamalt og heldur illa farið, herbergin smá – það hefði þurft meiriháttar aðgerð til að breyta því í skikkanlegt hótel. Máski hefði verið nauðsyn að rífa allt innvolsið og byggja nýtt?

Kannski er skiljanlegt að Hjálpræðisherinn flutti – hann fékk jú gott verð. En þó hafði hann verið þarna frá upphafi vega og það er auðvitað þarna sem sollurinn er mestur og neyðin verst. Áfengissjúklingar, fíkniefnaneytendur og útigangsfólk leita í miðborgir þar sem ýmislegt fellur til sem hægt er að nota til að draga áfram lífið.

Nú les maður að áformin um að hótelvæða Herkastalann hafi dottið upp fyrir.  Húsið er aftur komið á sölu. Maður á svosem ekki von á að fjárfestarnir standi í röðum. Hugarfarið í samfélaginu hefur breyst dálítið síðan 2016 þegar það var selt – mesta þensluæðið er runnið af mönnum og frekar útlit fyrir offjárfestingar en hitt.

Herkastalinn hefur staðið þarna síðan 1916. Hann var svo stækkaður um fimmtán árum síðar. Þetta var gert eftir teikningum Einars Erlendssonar húsameistara – sá maður ólst upp í húsinu þar sem þessi pistill er skrifaður. En Hjálpræðisherinn var þarna á svæðinu frá því fyrir aldamótin, því fyrsti Herkastalinn var þarna á sama stað og var tekinn í notkun 1898. Þar fór fram trúboðsstarfsemi – og svo var gistiheimili í húsinu. Þetta hús var rifið til að rýma fyrir hinu nýja.

Hvað á að gera við þetta stóra hús í miðri borginni? Eins og segir þarf líklega mikið að lappa upp á það með tilheyrandi tilkostnaði. Slíkt er viðkvæmt mál nú eftir braggaófarirnar. En auðvitað væri hugsanlegt að þarna yrði starfað á anda þess sem áður var – þá sem skýli fyrir vegalaust fólk.