Pawel Bartoszek, borgarfulltrúi Viðreisnar, segir samfélagsmiðlastjörnuna Manuelu Ósk Harðardóttur vera verkalýðshetju 21.aldarinnar. Manuela vakti mikla athygli á mánudaginn þegar hún sagði á Instagram það vera „shitty“ að glápa á myndir af sér en ekki læka:
„Ef ég fylgi þér þá mun ég læka myndirnar þínar! Fylgjendur ættu ekki að vera bara fylgjendur heldur stuðningsmenn. Þegar ég horfi á „pages insight“ þá stemma ekki tölurnar,“ sagði Manuela. Málið vakti mikla athygli og fékk hún á sig ótal háðsglósur, voru mörg ljót orð látin falla um hana. Hún varð mjög sár og sagði:
„Enginn á svona skilið. Enginn. Hvar er kærleikurinn og virðingin?“
Sjá einnig: Manuela sár og á þetta ekki skilið
Pawel vekur athygli á málinu í pistli í nýjasta tölublaði Mannlífs. Hann segir viðbrögðin sem hún fékk vera eitthvað sem margir listamenn kannist við:
„Þeir eiga að lækka í sér sjálfumgleðina. Þeirra laun eiga bara að vera gleði í hjörtum aðdáenda sinna. Það er hroki að biðja neytendurna um eitthvað meira en það. Þetta þekkja allir sem vinna með hugverk: frá rithöfundum til skopmyndateiknara, frá tónlistarmönnum til tölvuleikjasmiða,“ segir Pawel. Þrátt fyrir að samfélagsmiðlahark, eins og Pawel orðar það, sé frekar ný tegund listar þá þurfi þeir sem það stunda að ganga í gegnum sömu áskoranir og aðrir listamenn á undan.
„Að sitja undir þeim viðhorfum að það sem þeir geri sé ekki alvöruvinna. Að lenda í því að landslög geri ekki ráð fyrir tilvist þeirra. Oft er ekki mikill glamúr yfir glamúrlífi. Það þarf mjög reglulegar, stöðugar og áhugaverðar uppfærslur til að fólk nenni að fylgjast með manni. Maður er lengi að byggja upp fylgjendahóp. Tekjumöguleikarnir eru ekki endalausir.“
Segir hann að hérlendis sé erfitt að græða á auglýsingum. Þær beinu skili litlu vegna fámennis og þær óbeinu séu ólöglegar. Segir Pawel Neytendastofu láta bandarískar kvikmyndir í friði á meðan stofnunin sé til í átök við íslenska þrifasnappara.
„Að halda sér uppi á samfélagsmiðlum er vinna. Sú vinna verður auðveldari eftir því sem fleiri fylgja manni og fleiri læka við það sem maður gerir. Að biðja um læk er ekki að biðja um mikið. Ekki fremur en götulistamaður biður um mikið með því að biðja fólk sem sannarlega staldrar við til að hlusta á hann að setja örlítið klink í hattinn. Manuela Ósk er í raun verkalýðshetja, fyrir ört vaxandi starfsstétt 21. aldarinnar.“
