Fréttablaðið skýrir frá þessu. Blaðið hefur eftir Árna B. Stefánssyni, formanni hellaverndunarnefndar Hellarannsóknarfélags Íslands, að það sé kjánalegt að gera ekkert til að verja þær gersemar sem við erum að stæra okkur af.
Samkvæmt bókun markaðs- og menningarnefndar Ölfuss er stígurinn að hellinum orðinn eitt drullusvað og það sama á við um hellisbotninn sjálfan. Nefndin er jákvæð fyrir að einkaaðilar byggi upp þjónustu við hellinn. Haft er eftir Árna að ástandið við Arnarker sé ekkert einsdæmi.
„Hellarnir eru viðkvæmustu náttúruminjar landsins og þeir hafa orðið fyrir óheyrilegum skaða – af mannavöldum eingöngu. Skreyttu hellarnir eru eins og gjafavöruverslun sem er opin til sjálfsafgreiðslu. Það hverfur allt sem hægt er að taka.“
Segir Árni og bætir við að verja þurfi hellana en um leið hafa þá sýnilega. Ferðaþjónustuaðilum sé alveg sama um þetta og stjórnvöld þurfi því að taka á málunum. Leggja þurfi gjöld á ferðaþjónustuna svo hún taki þátt í kostnaði við nauðsynlegar aðgerðir.
„Það sem ég sé fyrir mér er að ferðamenn og ferðaþjónustufyrirtæki hætti að riðlast á þessu viðkvæma landi okkar eins og rófulaus hundur á lóðatík. Ég hef með fullri alvöru farið fram á að menn leggi tíu prósent af brúttótekjum af ferðum í valda hella í varnar-, rannsókna- og fræðslusjóð. Þeir segja að það komi ekki til greina: ekki tíu prósent, ekki eitt prósent, ekki nokkurn skapaðan hlut.“
