Fyrir ekki svo mörgum árum var talað um þjóðaratkvæðagreiðslur sem lausn á ýmsum vanda og aðferð til að greiða úr deilumálum. Tillögur stjórnlagaráðs um nýja íslenska stjórnarskrá tóku mið af þessum tíðaranda – og svo héldum við Íslendingar tvær þjóðaratkvæðagreiðslur vegna Icesave.
Bretar greiddu atkvæði og ákváðu að ganga úr Evrópusambandinu.
En ljóminn hefur fari af þjóðaratkvæðagreiðslum. Ástæðan er einföld – menn sáu ekki fyrir hvernig samskiptamiðlar myndu þróast. Á örfáum árum hafa þeir gerbreytt allri pólitískri umræðu. Þá erum við ekki bara að tala um falskar fréttir – sem eru ærin ástæða til að hafa áhyggjur og óeðlileg afskipti af skoðanamótun á netinu. Hitt er líka vandamál að algoriþmar velja ofan í okkur veruleika okkar á netinu – þar get ég í raun lifað í allt annari veröld en þú, kæri lesandi.
Stjórnsýslufræðingurinn Haukur Arnórsson var í fróðlegu viðtali á Morgunvaktinni á Rás 1 í morgun þar sem hann fjallaði meðal annars um þessi mál. Hann sagði meðal annars:
„Upplýst umræða á verulega undir högg að sækja. Lýðræðið á undir högg að sækja vegna þróunar upplýsingatækninnar. Það er bara svo alvarlegt.“
