„Hvað Gunnari Smára gengur til með umfjöllun sinni skal ósagt látið og ekki vitað til þess að hann hafi hingað til borið hag verkalýðsstéttar þessa lands sérstaklega fyrir brjósti, en allar þessar fölsku og röngu ávirðingar sem bornar eru á umbjóðanda minn hljóta að kalla fram viðbrögð af hálfu hennar. Ljóst er að þær eru alvarleg aðför að mannorði hennar og meira en nægt tilefni til meiðyrðamáls og kröfu miskabóta á hendur Gunnari Smára Egilssyni.“
Þetta kemur fram í yfirlýsingu sem Lára V. Júlíusdóttir, lögmaður, hefur sent vegna umfjöllunar um deilur innan stéttarfélagsins Eflingar. Fjallað var um þær í Morgunblaðinu um helgina og svo á vefmiðlum, til dæmis Eyjunni um helgina, eins og sjá má hér að neðan. Morgunblaðið fullyrti að ólga ríkti á skrifstofun Eflingar eftir að Sólveig Anna Jónsdóttir og hennar fylking náði völdum í félaginu og að gjaldkeri og bókari hafi verið hraktir frá störfum vegna ágreinings um reikning frá eiginkonu Gunnar Smára, Öldu Lóu Leifsdóttur. Gunnar Smári fór mikinn á Facebook og vandaði Kristjönu ekki kveðjurnar, sakaði hana meðal annars um spillingu.
Sjá einnig:
Gunnar Smári er fokillur út í Kristjönu – „Ég bið ekki að heilsa henni ef þið rekist á hana“
Lesa má út úr yfirlýsingu Láru að ekki sé út af borðinu að stefna Gunnari Smára fyrir meiðyrði.
„Um síðustu helgi birtust í Mbl., DV, Eyjunni og víðar í fjölmiðlum fréttir af ólgu meðal starfsmanna á skrifstofu Eflingar. Í þeirri umfjöllun hefur Gunnar Smári Egilsson, blaðamaður, fjallað um umbjóðanda minn, Kristjönu Valgeirsdóttur, fjármálastjóra Eflingar-stéttarfélags með ærumeiðandi hætti sem nauðsynlegt er að gera athugasemdir við,“ segir í byrjun yfirlýsingarinnar.
„Fyrir 36 árum var Kristjana Valgeirsdóttir ráðin sem gjaldkeri Verkamannafélagsins Dagsbrúnar. Þegar Dagsbrún sameinaðist öðrum stéttarfélögum í Eflingu- stéttarfélag var hún ráðin sem gjaldkeri og síðar fjármálastjóri Eflingar. Hún hefur því starfað hjá Eflingu og eldri félögum nær allan sinn starfsaldur. Hún hefur greinilega notið trausts formanna og stjórna stéttarfélaganna sem hún hefur starfað hjá.“
„Kristjana hefur kosið að tjá sig ekki opinberlega um veikindi sín né störf sín hjá Eflingu að undanförnu. Hún vill taka fram að frétt Mbl. um helgina er ekki frá henni komin og ræðir hún ekki einstök störf eða verkefni á skrifstofu Eflingar á opinberum vettvangi, enda telur hún sig bundna trúnaði hvað slíkt varðar. Þó er óhjákvæmilegt að bregðast við þeim rangfærslum og óhróðri sem hún nú verður fyrir af hálfu Gunnars Smára.“
Í yfirlýsingunni segir að Gunnar Smári haldi því fram að Kristjana sverti nafn Öldu Lóu, eiginkonu hans, í von um að koma höggi á yfirmenn sína.
„Kristjana kannast ekki við að hafa tjáð sig um viðskipti félagsins við einstaka aðila, hvorki Öldu Lóu né annarra og vísar til þess að við afgreiðslu þess máls innan félagsins hafi verið farið eftir þeim verklagsreglum sem viðhafðar hafa verið á skrifstofu Eflingar. Ekki er ljóst til hvers Gunnar vísar þegar hann segir að von Kristjönu hafi verið að koma höggi á yfirmenn sína. Þess má geta að nafn Öldu Lóu Leifsdóttur kemur hvergi fram á reikningum eða gögnum sem um ræðir og umbjóðandi minn hefur aldrei hitt hana og þekkir hana ekki. Ásökunin telst því algerlega tilhæfulaus enda vandséð hvaða ástæðu umbjóðandi minn hefur til að sverta nafn persónu sem hvergi kemur fram í viðkomandi skjölum og umbjóðandi minn þekkir ekki og sér fyrst nafnið í umfjöllun Gunnars Smára Egilssonar.“
Í yfirlýsingu Láru er bent á ummæli Gunnars Smára sem sagði að Kristjana væri „augljóslega ómerkileg manneskja og illgjörn.“ „Hvernig Gunnar kemst að þeirri niðurstöðu er illskiljanlegt þar sem umbjóðandi minn kannast ekki við Gunnar Smára Egilsson nema úr fjölmiðlum og minnist þess ekki að hafa hitt þann mann né átt nein samskipti við hann.“
Lára heldur svo áfram:
„Hann segir einnig að Kristjana hafi örugglega verið rándýr á fóðrum innan félagsins. Hvaðan hann hefur þær upplýsingar er alls ekki ljóst, en Kristjana kannast ekki við annað en að hafa unnið félaginu af heilindum enda hafi henni verið þökkuð góð störf í þess þágu. Hún hafi þegið laun sem hún ætlar að séu sambærileg launum annarra í svipaðri stöðu. Þess má geta að hefð var fyrir því innan Dagsbrúnar sem fylgdi inn í Eflingu að starfsmenn, ábyrgðarmenn og forystumenn voru yfirleitt á hóflegum launum miðað við sambærileg störf innan verkalýðshreyfingarinnar.“
Þá nefnir Lára í yfirlýsingu sinni að Gunnar hafi rætt um tilfærslur Kristjönu á fjármunum félagsins til Gamma.
„Tekið skal fram að allar meiri háttar fjárfestingar Eflingar eiga stoð í fjárfestingarstefnu félagsins sem byggðar eru á lögum þess og eru samþykktar í hvert og eitt skipti af stjórn félagsins. Ábyrgð umbjóðanda míns á einstökum fjármálagerningum felst í því að framkvæma ákvarðanir sem stjórnin eða formenn Eflingar hafa tekið með heimild stjórnar og innan ramma ávöxtunarstefnu félagsins. Þessar ásakanir eiga sér því enga stoð í raunveruleikanum.
Á einum stað í skrifum sínum nefnir Gunnar að Kristjana hafi beitt sér fyrir því að beina viðskiptum Eflingar að veitingarekstri sambýlismanns síns, Marks Brink. Að þessu tilefni er nauðsynlegt að taka fram að viðskipti eldri félaga og síðan Eflingar við hann hófust fyrst í stjórnartíð Guðmundar J. Guðmundssonar og fluttust síðan yfir til Halldórs Björnssonar. Þetta var löngu áður en kynni Kristjönu og Marks hófust. Umbjóðandi minn tengdist aldrei pöntunum veitinga vegna funda. Slíkt var á hendi formanna félagsins eða skrifstofustjóra í umboði þeirra. Rétt er að nefna að viðskipti Eflingar á veitingum og fundarsölum beindust að mun fleiri aðilum í gegn um árin. Engin forsenda er því fyrir þessum ásökunum og auðvel mál að sanna það með beinum vitnum um málið.“
Lára segir að skrif Gunnars séu full af tilhæfulausum ásökunum og ávirðingum sem séu til þess eins gerðar að koma af stað óhróðri um Kristjönu.
„Tilgangur Gunnars Smára Egilssonar er sýnilega ekki annar en að sverta mannorð hennar með skrifum sínum og leitast við að draga úr þeim trúverðugleika sem umbjóðandi minn hefur ætíð notið innan Eflingar og eldri félaga. Það hlýtur að teljast mjög ómaklegt að ráðast með þessum hætti gegn starfsmanni í ábyrgðarstarfi á skrifstofu stéttarfélags og lítillækka hann og vanvirða með tilhæfulausum ásökunum, starfsmanns sem nú um stundir er óvinnufær vegna veikinda.“
Lára endar svo greinina á að vísa „ásökunum, ávirðingum og alhæfingum“ Gunnars Smára á bug, svo sem þeeirri á Kristjana „beri ábyrgð á vondri stöðu verkalýðshreyfingarinnar og hafi valdið verkafólki fjárhagslegu tjóni.“ Segir Lára að engin rök eða sannanir séu fyrir því að nokkur fótur sé fyrir þeim.
Lára endar svo yfirlýsinguna á að gagnrýna harðlega birtingu myndar Gunnars Smára af Kristjönu:
„Myndbirting af umbjóðanda mínum sem fylgir þessum ósönnu ásökunum er ámælisverð og hluti af árás á persónu umbjóðanda míns sem ekki er hægt að sitja undir. Hvað Gunnari Smára gengur til með umfjöllun sinni skal ósagt látið og ekki vitað til þess að hann hafi hingað til borið hag verkalýðsstéttar þessa lands sérstaklega fyrir brjósti, en allar þessar fölsku og röngu ávirðingar sem bornar eru á umbjóðanda minn hljóta að kalla fram viðbrögð af hálfu hennar. Ljóst er að þær eru alvarleg aðför að mannorði hennar og meira en nægt tilefni til meiðyrðamáls og kröfu miskabóta á hendur Gunnari Smára Egilssyni.“
