Það má færa rök að því að Japaninn Haruki Murakami sé mesti rithöfundur heims um þessar mundir. Hann er feikilega vinsæll, bækur hans seljast í risaupplögum, ný bók frá honum sætir miklum tíðindum, en hann slær hvergi af bókmenntalegum kröfum – Murakami hefur einstakan stíl og er mjög frumlegur.

Því má jafnvel segja að Murakami hafi farið langleiðina með að eyðileggja Nýja Nóbelinn svokallaðann með því að segjast ekki vilja vera með. Þessi verðlaun voru sett upp vegna þess að hin eiginlegu Nóbelsverðlaun verða ekki veitt í ár, ástæðan er upplausn í Nóbelsakademíunni vegna kynlífshneyksla.

Murakami hafði verið valinn úr nokkuð stórum hópi höfunda sem voru tilnefndir – þar á meðal var Jón Kalmann Stefánsson. Hann stóð eftir ásamt breska höfundinum Neil Gaiman, Kim Thúy sem er kanadísk en upprunnin í Vietnam og Maryse Condé. Ágætir höfundar, þótt Gaiman rísi ekki alveg undir því að vera í  hópi sem keppir til verðlauna sem eiga að líkjast Nóbelsverðlaununum.

Murakami semsagt kippir fótunum undan þessu með því að draga sig út úr hópnum. Hann þakkar fyrir, en segist ekki vilja láta trufla sig með þessum hætti frá ritstörfum.

En svo segir sagan að hluti ástæðunnar fyrir því að Murakami vilji ekki vera með sé sú að þetta gæti spillt fyrir möguleikum hans að fá hinn raunverulega Nóbel. Hann verður veittur aftur á næsta ári, og þá er ráðgert að tveir höfundar fái hann, verðlaunin verða semsagt líka veitt fyrir árið sem nú fellur niður.