Orðið á götunni er að það verði hægara sagt en gert fyrir nýja meirihlutann í Reykjavík að hefja framkvæmdir á borgarlínu líkt og lofað er að gera á þessu kjörtímabili. Garðabær verður ekki með og Bjarni Benediktsson fjármálaráðherra er ekki að fara að vinna með meirihlutanum að gera verkefnið að veruleika.

Í meirihlutasáttmálanum er kveðið á um að samningum verði náð við ríkið um borgarlínu og „aðrar nauðsynlegar fjárfestingar til að létta á umferðinni og breyta ferðavenjum“. Ríkisstjórnin er klofin í málinu þrátt fyrir að minnst sé á borgarlínu í hinum langa myndskreytta stjórnarsáttmála ríkisstjórnarinnar.

Orð á loforðaplaggi eru eitt en tölur á blaði eru annað. Það á bæði við um ríkisstjórnina og borgarmeirihlutann.

Reykjavíkurborg er ekki að fara að eyða 70 milljörðum í borgarlínu, önnur sveitarfélög á höfuðborgarsvæðinu eru ekki að fara að eyða milljörðum í verkefnið og samkvæmt áætlunum ríkisstjórnarinnar er ekki gert ráð fyrir neinum milljarði í borgarlínu. Eitthvað munu kjósendur á landsvísu kvarta ef milljarðar fara úr ríkiskassanum í verkefni Dags og félaga í stað heilbrigðiskerfisins, borgarbúar verða heldur ekki kátir ef það á að taka lán. Orðið á götunni er að það þurfi meira til en bara Viðreisn með í meirihlutann til að gera borgarlínu að veruleika.