Þetta er skemmtileg ljósmynd af skautasvelli á Austurvelli. Myndin mun vera tekin á stríðsárunum af Daniel D. Champlain, en hann gengdi herþjónustu á Íslandi. Sigurgeir Orri Sigurgeirsson segir í bloggi að hann hafi gifst íslenskri konu, Áróru Björnsdóttur Hjartar og eignast með henni tvö börn. Daniel hafi skaðbrennst á andliti og höndum þegar hann brotlenti flugvél sinni á Reykjavíkurflugvelli 1942.

Myndin sýnist manni vera tekin úr Landsímahúsinu. Það er gaman að virða fyrir sér fólkið á skautasvellinu. Margir eru skemmtilega klæddir og virðast sýna talsvert mikla fimi á skautunum. Maður sér pör sem eru að dansa.

Gæti verið að hafi verið leikin tónlist undir úr hátalara?

Líklegt finnst manni að hafi verið sprautað vatni á Austurvöll til að útbúa alvöru svell. Það er dálítið annar bragur yfir þessu en pínulitla skautasvellinu vélfrysta sem var á Ingólfstorgi yfir jólin. Það var í nafni símafyrirtækis og mest til að sýnast – svellið var svo lítið að þar getur varla neinn sýnt listir sínar. Varla nema eins og frímerki.

Þetta er dálítið ólíkt þeirri skautamenningu sem var á árum áður í Miðborginni þegar fjöldi fólks stundaði íþróttina á Tjörninni ellegar á gamla Melavellinum. En nú er komið frost og stillur og virðist eiga að vera þannig næstu daga. Mætti vel hugsa sér að borgarstjóri kíkti út um gluggann á Ráðhúsinu og kæmist að því að mætti útbúa svell.

Annað sem vekur athygli á myndinni er mistrið sem manni sýnist vera í loftinu. Líkast til er þetta kolareykurinn sem þá lá yfir bænum. Hann er horfinn, hitaveitan tók við, en síðustu ár höfum við upplifað skelfilega rykmengun í bænum – ryk sem sest á allt og veldur miklum óhreinindum, bílarnir verða skítugir undireins og húsin, það  berst inn um glugga og gáttir svo maður þarf sífellt að vera að þurrka af og þrífa.

En aldrei virðist maður fá almennilega skýringu á þessu – hvernig stendur á öllu þessu ryki?