Það hefur verið nokkuð einkenni á kosningum í Evrópu síðustu misserin að mikið er talað um yfirvofandi stórsigra ysta hægrisins. Jú, það sækir í sig veðrið, vinnur á, en þegar er talið upp úr kjörkössum eru sigrarnir yfirleitt minni en þeir máski voru í skoðanakönnunum – og þeir eru líka minni en þeir voru í hugarheimi fjölmiðlamanna sem töluðu fram og til baka um yfirvofandi hræringar.

Þannig var þetta í forsetakosningunum í Frakklandi í fyrra þegar Macron tókst á við Le Pen og  í þingkosningunum í Hollandi þar sem var látið eins og Geert Wilders væri að fara að taka völdin.

Og nú höfum við kosningarnar í Svíþjóð. Úrslitin virðast ætla að verða þau að fylgisaukning Svíþjóðardemókrata er talsvert minni en rætt var um. Þeir fá 17,5 prósent sirka, en ekki 20 prósent eða meira – eins og var jafnvel spáð. Þeir verða ekki stærsti flokkur Svíþjóðar né sá næst stærsti – heldur þriðji stærsti flokkurinn eins og fyrr.

En þeir bæta við sig um það bil 4,5 prósentustigum. Það er hellingur, vissulega. En í umræðunni fyrir kosningarnar voru þeir komnir með miklu meira fylgi.. Sveiflurnar í fylginu eru annars ekki svo miklar. Sósíaldemókratar fá 28,5, þeir tapa 2,8 prósentustigum. Hinn hefðbundni hægri flokkur, Moderaterne, tapar 3,5 prósentustigum, fær tæplega 20. Miðflokkurinn bætir við sig 2,5 og Vinstriflokkurinn 2,2. Umhverfisflokkurinn tapar fylgi, óvænt.

Nú bollaleggja menn um hvernig verði mynduð ríkisstjórn í Svíþjóð. Norðurlöndin, þetta frjálslynda griðland jöfnuðar og velferðar, eru reyndar sérkennileg að því leytinu að tiltölulega nýlegir pópúlískir flokkar lengst til hægri hafa náð miklum árangri í stjórnmálunum þar. Framfaraflokkurinn í Noregi er beinlínis í ríkisstjórn. Danski þjóðarflokkurinn styður minnihlutastjórn og hefur mikil áhrif í gegnum það – plús þingforsetann Piu Kjærsgaard.

Þessir flokkar þykja semsagt húsum hæfir núorðið, það má vinna með þeim. En líklega gildir ennþá annað um Svíþjóðardemókratana. Þeir eru öfgafyllri og uppruni þeirra vafasamari, nær fasisma og nasisma. Það er samt ekki auðvelt að sjá fyrir sér að Sósíaldemókratar og Moderaterna fari að vinna saman þvert yfir miðjuna eins og hefur gerst í Þýskalandi. Fyrir því er engin hefð í Svíþjóð. Hins vegar er nokkur hefð fyrir því að pólitíkin þar sé praktísk og lausnamiðuð…