Maður bjóst varla við því að kæmi önnur Mamma Mia-mynd og hvað þá að hún yrði feikivinsæl eins og sú fyrri. Myndin á að gerast í Grikklandi, en við Grikklandsvinir erum dálítið móðgaðir sökum þess að hún er tekin upp í Króatíu.

Þegar maður sá Abba í Evróvisjón á sínum tíma bjóst maður ekki við því að þessi tónlist yrði svona langlíf. Fyrsta hugsunin var að þetta væru ósköp hversdagslegir Svíar í dálítið hallærislegum fötum. Í haust mun vera von á tveimur nýjum lögum frá Abba, sagt að það verði eitt poppað lag og annað rólegra. Þar verða þau öll saman, Agneta, Annifrid, Benny og Björn – einu sinni var þetta hjónaklúbbur, hljómsveitin leystist upp eftir skilnaði. En myndirnar af þeim að flytja lögin verða tölvugerðar, skilst manni.

Björn Ulvaeus, annar lagahöfundanna, var í skemmtilegu viðtali í Guardian um daginn. Hann segir að sig hafi aldrei órað fyrir þessum vinsældum. Bæði hann og Benny höfðu verið vinsælir tónlistarmenn í Svíþjóð áður en Abba varð til – og Benny er reyndar enn að spila með stórhljómsveit sína á Skansinum í Stokkhólmi á sumrin. En þar er ekki spiluð Abbamúsík, heldur er tónlistin í þjóðlegri stíl.

Ulvaeus nefnir það í viðtalinu að Abba hafi verið sannkallað Evrópusamstarf. Þetta hafi ekki bara verið engilsaxneskt popp, heldur hafi þau blandað inn í áhrifum frá norrænni þjóðlagatónlist, frönskum sönglögum, þýskum slögurum og ítölskum ballöðum.

Sjálfur segist hann vera Evrópumaður út í gegn, frjálslyndur húmanisti. Og hann segist ekki skilja Brexit, hvers vegna Bretar vilji ekki vera með vinum sínum.