Hannes Hólmsteinn Gissurarson, stjórnmmálafræðiprófessor, tjáir sig um tvö hitamál á Facebooksíðu sinni, sem mikið hafa verið í umræðunni undanfarið, en lúta bæði að mannréttindum.

Fyrst skal nefna búrkubannið svokallaða í Danmörku, en þar voru sett lög sem banna fólki að hylja andlit sitt á opinberum stöðum, sem andstæðingar laganna segja byggja á fordómum í garð múslima, þar sem búrka og niqab eru ekki leyfðar, en sá klæðnaður er hluti af islam. Er sá klæðnaður gjarnan sagður dæmi um þá kúgun sem múslimakonur þurfi að gangast undir og sé til marks um gamaldags og úrelt viðhorf.

Hannes segir að ekki eigi að banna búrkur, heldur dulbúninga:

„Tvö mál, þar sem aðeins virðist vera horft á aðra hliðina í umræðum: 1) Það á ekki að banna búrkur, heldur dulbúninga, og ef búrkur eru dulbúningar, þá eru þær bannaðar af þeirri ástæðu, en ekki vegna þess, að múslimakonur vilji klæðast þeim. Trúfrelsi er líka frelsi til að vera múslimi.“

Þess má geta að lögin í Danmörku banna einnig lambhúshettur og hverskyns búnað sem hylur andlit, sem telst ekki endilega til islam.

Þegar kemur að kaupum útlendinga á jörðum hér á landi segir Hannes:

„Reglur um að banna ákveðnum hópum að kaupa jarðir á Íslandi eru reglur um það, að eigendur jarðanna megi ekki selja þær hæstbjóðanda, og slíkar reglur (ef þær eru skyndilega settar, en ekki helgaðar af hefð) jafngilda eignaupptöku. (Þá undanskil ég auðvitað öryggisástæður, t. d. sölu jarða til leyniþjónustu Kínverja eða Rússa.)“