Þessi fullorðni maður spilaði á gítar og söng á torgi í Cambridge í Massachusetts, skammt frá Harvard. Þessi iðja kallast að böska – enska orðið er busking. Að leika tónlist úti á torgi í þeirri von að vegfarendur launi manni með smá peningagjöfum.

Þetta er góð og göfug iðja. Hinn ágæti tónlistarmaður KK böskaði áður en hann fór að gefa út plötur og njóta viðurkenningar. Spilaði sem götutónlistarmaður víða um Evrópu.

Svo er það Jójó sem spilar ennþá í Austurstrætinu í Reykjavík. Hann var eitt sinn að leika á gítarinn sinn á Strikinu í Kaupmannahöfn. Þá gekk Bruce Springsteen þar framhjá, tók hann tali og spilaði með honum. Frá þessu segir í grein í Rolling Stone frá því fyrir tveimur árum undir fyrirsögninni Bruce Springsteen böskar á götum Kaupmanahafnar.

Í þessu myndbandi má sjá Jójó og Bruce spila og syngja saman. Springsteen er náttúrlega sérlega heill og sannur maður.

En maðurinn sem spilaði í Cambridge í dag í fallegu veðri lék lög eftir Bítlana, Rolling Stones, Dylan og John Sebastian. Hann var með stuttar kynningar milli laganna og talaði meðal annars um að heimur færi versnandi. Maður getur ekki varist þeirri tilhugsun að frá hans sjónarhóli sé það svo.

Fólk hangir alls staðar, lon og don, í símunum sínum og tekur ekki eftir neinu sem gerist í umhverfinu. Það er óravegu í burtu og nærlífið fer framhjá því.

Og svo eru allir núorðið með kort, voða fáir með seðla sem hægt er að troða í hatt eða fötu hjá götulistamönnum. Hér er ágæt grein úr Guardian, höfundurinn er Brett Scott, og hann segir að samfélag án reiðufjár sé svindl og fjármagnsöflin séu á bak við það.

Ég gæti eiginlega ekki verið meira sammála honum. Ég fann nokkra dollara í vasa mínum til að setja í sjóð tónlistarmannsins sem skemmti mér þennan dagpart.