Formaður Verkfræðingafélags Íslands, Páll Gíslason, segir í grein í Morgunblaðinu í dag að sig gruni að ráðningarferlið við ráðningu Bergþóru Þorkelsdóttur í starf forstjóra Vegagerðarinnar, hafi verið sniðið fyrirfram að niðurstöðunum:
„Ég tel að við ráðningu nýs forstjóra Vegagerðarinnar hafi ekki verið staðið faglega að málum. Var ráðningarferlið ef til vill sniðið fyrirfram að niðurstöðunum? Ekkert skal fullyrt í þeim efnum en að manni læðist óneitanlega grunur í þá áttina.“
Verkfræðingafélag Íslands gerði athugasemd við ráðninguna, að fagþekking væri sett „skör lægra“ en reynsla, en Bergþóra er menntuð sem dýralæknir. Páll segir margar spurningar vakna varðandi ráðningarferlið:
„Félagið (Verkfræðingafélag Íslands) lagði til að ráðuneyti samgöngu- og sveitarstjórnarmála myndi skerpa og skýra hæfnisforsendur og auglýsa starfið á nýjan leik. Á það var ekki hlustað og ekki brugðist við á neinn hátt. Margar spurningar vakna vegna Vegagerðarmálsins og á heildina litið er það stjórnvöldum ekki til sóma hvernig að var staðið. Við lestur skilagreinar valnefndar sést að fagþekking á viðfangsefnum Vegagerðarinnar vó einungis 15%. Athygli vekur einnig að í þriggja manna hæfnisnefnd, sem ráðuneytið skipaði vegna ráðningar nýs forstjóra, er enginn tækni- eða verkfræðimenntaður eða með sérþekkingu á því sem Vegagerðin fæst við.“
Páll ýjar að því að hæfari aðilar en Bergþóra hafi sótt um starfið, en hafi ekki einu sinni hlotið þá náð fyrir augum hæfnisnefndar að komast í viðtal í ráðningarferlinu:
„Þá stingur í augu að samgönguverkfræðingur með afar víðtæka reynslu af skipulagsmálum og fjölbreyttum samgönguverkefnum hérlendis og erlendis í hálfan annan áratug skuli ekki einu sinni hafa komist í hóp 14 umsækjenda sem teknir voru í viðtal undir lok ráðningarferlisins. Það segir meira en mörg orð um leikreglur og forsendur hæfnisnefndar í mati á umsækjendum en kemur ekki beinlínis á óvart. Sú staðreynd sýnir og sannar að áhyggjur og aðvaranir VFÍ voru hreint ekki án tilefnis.“
Páll segir að ekki hafi verið faglega staðið að ráðningunni:
„Ég tel að við ráðningu nýs forstjóra Vegagerðarinnar hafi ekki verið staðið faglega að málum. Frammi fyrir stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd Alþingis kvaðst dómsmálaráðherra hafa verið „mjög hugsi“ yfir Excel-skjali frá dómnefnd vegna margumtalaðra umsókna um dómarastöður við Landsdóm. Settur samgönguráðherra virtist hins vegar hæstánægður með skjal frá hæfnisnefnd í Vegagerðarmálinu og hjartanlega sammála niðurstöðunum. Það kemur tæplega á óvart.“
Í lokin veltir Páll því fyrir sér hvers virði menntun sé, þegar svo lítið mark sé tekin á henni þegar kemur að ráðningarferli háttsettra embætta hins opinbera:
„Nú hlýtur að mega velta því fyrir sér í alvöru hvort runnir séu upp þeir tímar að guðfræðimenntaður umsækjandi, með mikla almenna stjórnunarreynslu, hafi forskot á læknisfræðimenntað fólk í umsóknarferli vegna landlæknis. Og hvort læknisfræðimenntaður umsækjandi hafi forskot á guðfræðinga gagnvart embætti biskups Íslands.
Svona í lokin hvarflar sömuleiðis að manni að við val á næsta landsliðsþjálfara í knattspyrnu verði óskilgreind reynsla sem gæti nýst í starfi látin vega nálægt 2/3 af kröfunum en knattspyrnuþekking svona rétt nefnd í framhjáhlaupi. Hugsanlega þarf næsti landsliðsþjálfari ekki að vita hvað rangstaða er.“
