Þetta er merkileg niðurstaða og sýnir hvað Framsóknarmenn eru lunknir í pólitík. Þeir komu reyndar ekki manni inn í borgarstjórnina í Reykjavík, en enginn flokkur nær að vera með í fleiri meirihlutum í hinum stærri bæjarfélögum.

Framsókn tekur sæti í meirihluta í Kópavogi, Hafnarfirði, á Akureyri, Akranesi, Fjarðarbyggð, Árborg og Reykjanesbæ. Í sjö bæjum alls af tólf stærstu.

Þetta gerist þrátt fyrir að Miðflokkurinn hafi unnið góðan sigur í kosningunum, klofningur út úr Framsóknarflokknum, sem sótti hvarvetna hart að Maddömunni – eins og Framsókn hefur stundum verið kölluð.

Sjálfstæðisflokkurinn skipti meira að segja Framsókn inn bæði í Hafnarfirði og Kópavogi. Það sýnir náttúrlega hvílíkir gagnvegir eru milli þessara flokka.

Menn hafa talið sig finna samhljóm með Miðflokknum og Sjálfstæðisflokknum, en þrátt fyrir það ætla þessir flokkar hvergi að starfa saman í bæjarstjórn. Miðflokkurinn fer hins vegar í samstarf með Samfylkingunni og Framsóknarflokknum í Árborg.

Framsóknarflokkurinn er í ríkisstjórn og þar líkar honum lífið ekki siður vel. Hann staðsetur sig á milli Sjálfstæðisflokks og Vinstri grænna, í miðið, eins og honum hentar vel. Fylgið hefur oft verið meira, en hvað varðar áhrif og völd er þetta er allt að koma miklu betur út fyrir Sigurð Inga Jóhannsson en útlit var fyrir þegar Sigmundur Davíð klauf Framsóknarflokkinn.

Hafi staða Sigurðar Inga verið tæp um tíma, þá er hún það ekki núna.