Það er metfjöldi framboða í Reykjavík í kosningunum 26. maí. Sextán framboð hafa skilað inn listum, það er svosem ekki víst að þeir verði allir tekir gildir, en þetta eru tvöfalt fleiri en var í síðustu kosningum.
Það verður að segjast eins og er að fjölmiðlum er dálítill vandi á höndum að kynna sextán framboð í Reykjavík svo vel sé. Það má heldur ekki gleyma því að kosningar eru víðar en í Reykjavík. Fjölmiðlum ber náttúrlega skylda til að fjalla um þær líka.
Þegar svona stendur á er hætt við að framboð fái lítið svigrúm til að kynna sig. Stóru flokkanir hafa fé til að eyða í auglýsingar, þeir sem eru klárir á netinu geta notað samskiptamiðlana – enn sér maður varla nema Sósíalistaflokkinn og Miðflokkinn með einhver tilþrif þar.
Náttúrlega er það ákveðið verk að flokka þessi framboð og finna út hvar þau eru á hinum pólítíska ási. Stjórnmálfræðingurinn Eiríkur Bergmann bendir á að ekki sé mikið verið að lofa skattalækkunum:
Það ótrúlega er samt, að af öllum þessum fjölda framboða virðist enginn leggja mikla áherlslu á að lækka útsvarið. Allir virðast nokkurn vegin sammála um hlutfall samneyslunnar, að útsvarið í Reykjavík eigi að vera í toppi laganna. Það þrengir svo aftur umræðuna og takmarkar valmöguleika kjósenda í því sem við fyrstu sín virðist fjölbreytt flóra.
Sextán listar verða í framboði í Reykjavík undir lok mánaðarins. Það er tvöfalt fleira en síðast, en ennfremur hefur borgarfulltrúum verið fjölgað í 23 og listarnir þurfa því að bjóða fram 46 manns (samtals 736 manns, um 0,7% fólks á kjörskrá). Það verður nú lýðræðisveisla í lagi! — En ég velti fyrir mér praktísku hliðunum. Verði kjörseðillinn með svipuðu sniði og verið hefur, þarf hann að vera um 1,5 m á breidd, en 30 cm á hæð. Auðvitað mætti hugsa sér að hafa listana í tveimur röðum, en þá yrði kjörseðillin samt um 60×75 cm. Gaman að brjóta þá seðla saman. Þetta kann að kalla á breytta kjörklefa með stærri borðum en tíðkast hafa.
