Þessi frétt Ríkisútvarpsins vakti nokkuð sterk viðbrögð á alnetinu í gær. Þarna er fjallað um nýtt fyrirkomulag í sorphirðumálum, svokallaða djúpgáma sem eiga að koma í stað sorptunna og grenndargáma.

Þarna er rætt við embættismann hjá borginni, Eygerði Margrétardóttur, sem segir að vissulega geti verið vandkvæðum bundið að koma upp þessum gámum, sérstaklega í eldri hverfum.

Hún bætir svo við að þetta verði kostnaðarsamt, um tuttugu milljónir króna á fimm gáma einingu sem býður upp á margháttaða sorpflokkun. Og Eygerður segir að þessi kostnaður muni falla á íbúana – það vinni þó upp á móti að kannski losni pláss fyrir hjólageymslur og slíkt.

20 milljónir króna. Það er ansi mikill kostnaður. Reyndar tekur borgin þegar ansi hátt sorphirðugjald – og það hefur ekki bætt þjónustuna sérstaklega því vikur líða á milli þess að ruslatunnur eru tæmdar.

En spurningin er þá á hversu mörg hús eða íbúðir svona kostnaður myndi dreifast? Sjálfur bý ég í hverfi þar sem er mikið af gistiheimilum, Airbnb-gistingu og veitingahúsum. Eiginlegir íbúar eru sárafáir. Hvernig ætti að skipta þessum kostnaði?

Eygerður segir:

Sorphirða er auðvitað á höndum borgarinnar en við lítum þannig á að djúpgámar séu sambærilegir geymslu þannig að rekstur, framkvæmd og kaup á djúpgámum eigi að vera á höndum íbúa.

Samkvæmt þessu myndi borgin, með sínu nokkuð háa útsvari, færa sorphirðuna lengra frá sér og meira í hendur íbúanna sjálfra.

Svo er reyndar spurning um flokkunina sjálfa, hvernig tekst til með hana. Hjálmar Gíslason, sem hefur búið í Boston undanfarin ár, hefur ákveðnar efasemdir í því efni og skrifar:

Það er nú einhver kosningalykt af tímasetningu og framsetningu þessarar fréttar, en stærsti misskilningurinn í Reykjavík og nágrenni er samt þessi mikla flokkun sem ætlast er til að íbúar framkvæmi og komi svo mismunandi gerðum úrgangs á mismunandi staði. Alls staðar þar sem mælingar hafa verið gerðar sýnir sig að “single stream” endurvinnsla er eina fyrirkomulagið sem leiðir til þess að mest allt endurvinnanlegt efni skili sér í endurvinnslu. Ef það er of flókið að flokka eða skila endurvinnslu setur fólk einfaldlega allt í ruslið.