Ég var eitt af þessum börnum sem var á sífelldum flækingi. Þegar ég fæddist bjó
ég á Víðimel þar sem við, fimm manna fjölskylda, bjuggum inn á ömmu í 40
fermetra þakíbúð. Næst lá leiðin í nýbyggingu í Sólheima. Um þetta leiti var
pabbi farinn að drekka mikið og misstum við þetta húsnæði. Þá var flutt á
Hjarðarhagann í rúmt ár og enn versnaði pabba. Fyrir dyrum lá skilnaður og
fluttum við systkinin með mömmu þá á Barónsstíg. Þar bjuggum við í rúmt á
þegar aftur var flutt í þakíbúð á Víðimel. Þá kom loks vel þeginn stöðugleiki í
nokkur ár þar til flutt var enn á ný og að þessu sinni á Nesveg. Þá var ég 12 ára.
Fyrir barn að flytja svona oft er erfitt hvað varðar ótal margt en ekki hvað síst
að eignast vini og viðhalda vinskap. Þetta er verið að bjóða mörgum börnum
upp á í dag. Endalaus þvælingur vegna húsnæðisskorts. Sumir geta hvorki leigt
hvað þá fjárfest í húsnæði.
Allir þurfa þak yfir höfuðið. Það fylgir því mikil vanlíðan að hafa ekki öruggan
samastað enda um eina af okkar aðal grunnþörfum. Allt frá hruni hefur staða
þeirra verst settu einungis farið niður á við og er nú algerlega óviðunandi í
Reykjavík. Börnin í þessum aðstæðum hafa mörg hver átt dapran tíma og sum
gengið í allt að fimm grunnskóla. Tíðir flutningar hafa áhrif á sjálfsmynd barna.
Þau hafa varla aðlagast og myndað tengsl þegar þau þurfa að flytja aftur. Það
setur að mörgum börnum kvíða og áhyggjur þegar þau hugsa hvort þeim takist
að eignast vini á enn einum nýjum stað.
Margt ungt fjölskyldufólk getur e.t.v. stólað á foreldra sína og ættingja en það
verður að horfast í augu við þá staðreynd að ekki allir foreldrar eiga kost á því
að hjálpa börnunum sínum í húsnæðismálum. Sumir eiga bara nóg með sig. Í
öðrum tilfellum eru foreldrar ekki til staðar, búa e.t.v. annars staðar á landinu
eða erlendis.
Barn sem lifir við þessar aðstæður situr ekki við sama borð og börn sem eiga
foreldra í betri efnahagsstöðu. Það ríkir því sannarlega mikill ójöfnuður eins og
staðan er í Reykjavík í dag sem ætti að geta séð vel um alla sína þegna.
Ójöfnuður sem þessi kemur eins og alltaf verst niður á þeim sem minnst mega
sín. Börnin þurfa að geta fundið til öryggis í tilveru sinni ef þau eiga að geta
vaxið og dafnað áhyggjulaus.
Flokkur Fólksins sem nú bíður fram í fyrsta sinn í Reykjavík leggur höfuðáherslu
á fólkið sem byggir borgina okkar. Hér hefur ríkt lóðarskortur árum saman.
Nánast engin venjuleg fjölskylda eða einstaklingur geta keypt dýrar eignir.
Flokkur fólksins vill stuðla að samvinnu ríkis, borgar og lífeyrissjóðanna svo
þeim sem tekjulægri eru sé gert kleift að koma sér upp öruggu heimili.
Félagslegt húsnæði er nauðsynlegt. Í lok árs 2017 voru 954 fjölskyldur á biðlista
eftir félagslegu húsnæði.
Byggja þarf íbúðir af hagkvæmni þannig að borgarar hefðu bolmagn á að kaupa
eða leigja. Hægt er að setja kvaðir á byggingalóðir og byggja ódýrt húsnæði
ætlað efnaminna fólki þar með talið ungu fólki. Þegar meira framboð er þá
verður meiri stöðugleiki og leiguverð lækkar. Í Reykjavík í dag er ekki gert ráð
fyrir að venjuleg fjölskylda búi þar. Húsnæðisöryggi er grundvöllur að hagsæld
og hamingju.
FÓLKIÐ FYRST!
Kolbrún Baldursdóttir skipar 1. sæti Flokks fólksins í Reykjavík
