Umræðunni um Klaustursmálið er hvergi nærri lokið. Þegar miðað er við samfélagsmiðla virðist sem að Bára Halldórsdóttir, uppljóstrarinn sem tók upp samtal sexmenninganna, njóti nokkurs stuðnings almennings fyrir sinn þátt í málinu. Hinsvegar eru þeir sem líta málið öðrum augum. Einn þeirra er Ólafur Hannesson, fyrrverandi varabæjarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins í Ölfusi, sem ritar í Morgunblaðið í dag undir yfirskriftinni „ Húrrandi klikkuð umræða.“
Ólafur segir:
„Það verður nú að segjast að það hefur verið hjákátlegt að fylgjast með umræðunni um Klaustursþingmennina svokölluðu. Hræsnin hreinlega lekur af fólki þegar það ræðst gegn þingmönnunum og heimtar höfuð þeirra. Þingmennirnir eru í ómögulegri stöðu, þeir geta ekki beðist afsökunar rétt, ekki hjálpar ef þeir taka launalaust leyfi til íhugunar (kostar það þó Gunnar og Bergþór fleiri hundruð þúsund). Virðist krafan vera sú að þau missi vinnuna, öll sem eitt, fyrir að talað var með ljótum hætti í samsæti þeirra, jafnvel burtséð frá því hverjir létu orðin falla. Ef fólk ætti að missa vinnuna fyrir að tala ógætilega eða verða vitni að slíku þá væri eflaust um fjórðungur landsmanna atvinnulaus hverju sinni. Fólk keppist við að lýsa yfir hneykslun sinni og heilagleika vegna þess að enginn eigi að tala svona. Sannleikurinn er hinsvegar sá að steinarnir fljúga úr glerhúsum landsmanna. Margir geta ekki einu sinni setið á sér í orðbragði á sama tíma og þeir lýsa frati á þessa sex þingmenn sem sátu Klaustursfundinn fræga.“
Ólafur segist ekki vilja réttlæta orðbragð Klausturshópsins, en segist skilja að umræðan hafi „farið fram úr þeim.“:
„Flestir hafa orðið vitni að óhefluðu orðbragði þegar fólk í skjóli „einrýmis“ talar ógætilega um aðra, breytir engu máli í hvaða flokki það fólk hefur verið. VG, XB, XD, XP og XS, enginn af þessum flokkum hefur verið svo heilagur að ekki hafi menn þar innanborðs talað frjálslega og ógætilega í trausti þess að það sem þeir segi komi ekki fram opinberlega. Það hefur ekki skort mannfyrirlitningu af hálfu margra réttsýnisriddara gagnvart þeim sem hafa aðrar skoðanir en þeir, menn hafa jafnvel opinberlega sakað samstarfsmenn sína á þingi um að hata annað fólk, vera glæpamenn og þaðan af verra, allt í nafni „réttlætis“. Það virðist vera þannig að ef þú hefur „rangar“ skoðanir þá megi gefa út skotleyfi á þig. Það þýðir ekki að fólk sé vont, það þýðir bara að við séum mannleg,“
segir Ólafur og nefnir að aðstæður orðræðu skipti máli:
„Að vera í ákveðnum aðstæðum þar sem umræðan magnast upp getur verið snjóbolti sem viðstaddir hafa enga stjórn á. Ég hygg að slíkt hafi hent í tilfelli Klaustursþingmanna. Ég hef ekki trú á því að þau séu öðrum verri, þau gera mistök eins og aðrir og gleyma sér í aðstæðunum. Slíkt hið sama virðist vera að gerast í opinberri umræðu um þingmennina. Það hoppa allir á vagninn og leyfa sér sífellt stigmagnaðri orð um þetta fólk, það nýjasta er að þau séu ofbeldismenn. Það er sorglegt að sjá samfélagið fordæma þá og fara svo í sama pyttinn til að ganga frá þeim. Að draga samræður úr kvöldi yfir í dagsbirtu mun sjaldnast fá sanngjarna meðferð.“
Þá spyr Ólafur hvað það sé sem skipti í raun höfuðmáli og nefnir að fólk gleymi sér svo mikið við að horfa á trén, að það sjái ekki skóginn. Segir hann að Bára Halldórsdóttir hafi verið haldin „einbeittum brotavilja“:
„Vissulega töluðu þessir þingmenn með ósæmilegum hætti, en við skulum ekki gleyma aðilanum sem með einbeittum brotavilja sat í yfir þrjá klukkutíma að hlusta á og taka upp einkasamræður fólks, það er eftir minni bestu vitund lögbrot sem nauðsynlegt er að bregðast við sem fordæmi fyrir framtíðina. Hún bítur svo höfuðið af skömminni og sendir upptökurnar á fjölmiðla sem bregðast ábyrgðarhlutverki sínu og birta fréttir úr þessum upptökum. Fjölmiðlar hafa í þessu máli brugðist ábyrgðarhlutverki sínu og dottið í hlutverk gulu pressunar og Gróu á Leiti. Þetta eru ekki fréttir sem eiga upp á borð almennings. Eina sem telja má að ætti erindi var gáleysislegt tal Gunnars Braga um veitingu sendiherraembættis, allt annað er slúður sem enginn heiðvirður fjölmiðill hefði átt að birta.“
Ólafur telur að hér hafi ekki orðið siðrof, heldur griðrof og vill stöðva þessa þróun:
„Með þessu hafa átt sér stað ákveðin griðrof í þjóðfélaginu. Fólki finnst þetta í góðu lagi þar sem þetta eru jú þingmenn og starfa hjá þjóðinni, allt skal uppi á borðum og þau skulu enga friðhelgi eiga, þrátt fyrir að vera venjulegt fólk. Það sem fólk gleymir í þessu samhengi er að þegar búið er að rjúfa þessi vé þá er enginn óhultur. Það má alltaf réttlæta upptökur og birtingar með einhverjum hætti ef vilji er til. Það er nauðsynlegt að þessi þróun sé stöðvuð.
Ég vona að við berum gæfu til að sjá stærsta málið í þessu og það eru griðrof upptökunnar og birting hennar. Það er þróun sem við verðum að stöðva, við getum ekki samþykkt þess háttar vinnubrögð. Því miður er það svo að fólki finnst of gott að smjatta yfir óförum annarra og fagnar þangað til röðin kemur að því, þá allt í einu verður veröldin ósanngjörn. Reynum að læra áður en það gerist og leyfum ekki fjölmiðlum að gera sér mat úr efni sem á ekkert erindi upp á borð.“
