Óli Björn Kárason, þingmaður Sjálfstæðisflokksins, varar við hugmyndum sem hafa verið í umræðunni um að setja þak á leiguverð íbúðarhúsnæðis. Eins og flestir vita er leiguverð afar hátt nú um stundir og framboð á leiguhúsnæði líka fremur lítið.
Í grein sem ber heitið „Draumurinn um land leiguliða“ rekur Óli Björn helstu röksemdirnar gegn þessari hugmynd:
Eigendur leiguhúsnæðis myndu hætta að leigja út af því það svaraði ekki kostanaði og framboð drægist saman. Fjárfestar myndu verða afhuga því að leggja fé í byggingu leiguíbúða. Viðhald íbúða í útleigu myndi verða vanrækt og hreyfanleiki á húsnæðismarkaði myndi minnka.
Óli Björn telur þessar hugmyndir bera vitni um sósíalisma og bendir á að lögmálum framboðs og eftirspurnar verði ekki haggað, ekki frekar en þyngdarlögmálinu.
Óli Björn gagnrýnir líka þá sem hann telur hafa ráðist gegn séreignarstefnunni:
„Það hefur lengi verið draumur samfélagsverkfræðinga að breyta þjóðfélaginu. Í framtíðarheimi þeirra heyrir séreignarstefnan sögunni til. Allir eiga að búa í leiguhúsnæði. Opinber umræða um húsnæðismál er gegnsýrð af draumsýn samfélagsverkfræðinganna. Allt miðast við að byggja leiguhúsnæði, koma „skikki“ á leigumarkaðinn, stofna „óhagnaðardrifin leigufélög“ (hvað svo sem það nú þýðir – vonandi ekki að reka eigi þau með tapi), og tryggja aðrar félagslegar lausnir. Það glittir í ríkisrekið leigufélag.“
