Samkvæmt því sem ég kemst næst hafa Icelandair og Wow verið í samkeppni á eftirtöldum flugleiðum. Þarna eru náttúrlega þær fjölförnustu, bæði austan hafs og vestan, en innan um leiðir þar sem færra fólk ferðast.
Amsterdam, Berlín, Boston, Brussel, Chicago, Cleveland. Dallas, Dublin, Dusseldorf, Frankfurt, Kaupmannahöfn, London, Montreal, Mílanó, New York, Orlando, París, San Franscisco, Stokkhólmur Toronto, Vancouver, Washington.
Líklega er WOW forðað frá þroti með þessu. Staðan hefur greinilega verið býsna vonlaus þrátt fyrir skuldabréfaútboðið. Það er gott á sinn hátt. Hefði verið mikið áfall ef starfsemin hefði einfaldlega stöðvast. Það hefði verið mikið áfall fyrir íslenska ferðaþjónustu. En frá samkeppnissjónarmiði virka þetta eins og vondar fréttir – að minnsta kosti fyrir íslenska neytendur.
Það getur varla farið öðruvísi en að fargjöldin hækki og framboðið minnki, sýnist manni. Spurning hvaða áhrif verða á ferðamannastrauminn til Íslands, hvort hægt verði halda uppi sætaframboðinu og verðum sem eru samkeppnishæf alþjóðlega?
Icelandair hefur þá enga samkeppni frá íslensku flugfélagi – þótt vissulega keppi það við erlend félög eins og Easy Jet og Norwegian á vissum leiðum. Það er svolítið eins og að fara mörg ár aftur í tímann.
En stjórnendur Icelandair hljóta að skýra frá því fljótt hvað þeir ætlast fyrir með kaupunum – eða hvort þetta var bara neyðarbjörgun sem gerðist á síðustu stund.
Svo vekur kaupverðið athygli, það er undarlega lágt. Verð nokkurra bragga. Dálítið ósamræmi þar við yfirlýsingar um verðmæti WOW sem maður heyrði fyrr í haust.
