Það er verið að rifja upp endalok fyrri heimsstyrjaldarinnar – þau voru fyrir 100 árum. 2009 dó síðasti hermaðurinn sem barðist í fyrra stríði, svo vitað var.

Hann hét Harry Patch. Hann var 111 ára þegar hann andaðist Eftir Patch var haft eftirfarandi:

„Mér fannst þá, og mér finnst enn, að hefði átt að láta stjórnmálamennina sem fóru með okkur út í þetta stríð hafa byssurnar og þá hefðu þeir getað gert út um málin sjálfir í staðinn fyrir að skipuleggja það sem var ekki annað en lögverndað fjöldamorð.“

Minning fyrri heimsstyrjaldarinnar hefur alltaf verið umvafin hræsni. Götur eru nefndar eftir stjórnmálamönnunum og generálunum sem öttu þjóðunum út í þetta stríð, það eru reistar styttur af þeim sem sendu þúsundir og milljónir ungra manna út í hrylling skotgrafanna, opinn dauða, örkuml og sálarmein sem aldrei greru.

Flesta þessa menn hefði átt að draga fyrir dómstóla, loka inni, jafnvel henda lyklinum. Í staðinn hafa sumir nánast þjóðhetjustöðu. Það er reyndar merkilegt að skáldið Stephan G. Stephansson notaði svipað orðalag og Harry Patch. Hann talaði um „lögverndaða slátrun“.