Rithöfundurinn Þórarinn Eldjárn er líklega mesti hagleiksmaður á íslenska tungu sem nú er uppi. Hann þekkir málhefðina til hlítar, en um leið kann hann öðrum betur að beita málinu á óvæntan og frumlegan hátt. Þórarinn skrifar þessa dagana litlar greinar í Morgunblaðið undir yfirskriftinni Tungutak.
Í pistlinum sem birtist í dag gerir Þórarinn meðal annars að umræðuefni frumvarp um mannanöfn sem nú hefur birst aftur á Alþingi. Eins og sjá má er Þórarinn heldur lítt hrifinn af frumvarpinu. Hann hvetur til þess að það verði fellt.
Hingað til hefur tillögugerð af þessu tagi frekar verið svæfð, málin látin hverfa hægt og hljóðalaust inni í nefndum eða annars staðar í ranghölum þingsins. En það er auðvitað ekki hægt að útiloka að einn daginn sleppi mannanafnafrumvarpið í gegn. Það hefur verið fremur óvinsæl skoðun að andmæla því – og margir fengið bágt fyrir sem það hafa reynt.
En orð Þórarins hljóta að vega nokkuð þungt:
„Ansi skýtur það því skökku við að á sama tíma skuli birtast afturgengið á Alþingi hið einstaklega óvandaða og ábyrgðarlausa frumvarp um afnám allra reglna og viðmiða um mannanöfn á Íslandi. Mannanöfn fyrr og síðar eru snar þáttur tungunnar. Allar þjóðir hafa komið sér upp reglum þar um. Það er bábilja að slíkt sé eintóm íslensk sérviska. Vissulega er þörf á að taka þessi lög til endurskoðunar og færa þar eitt og annað til betri vegar, samræma og snyrta. Það má hinsvegar ekki gera undir þessum formerkjum, í einhverju slíku „frjálslyndis“kasti sem flutningsmenn ímynda sér vísast að sé til vinsælda fallið. Sem betur fer voru forsætis- og menntamálaráðherra meðal þeirra sem rituðu undir yfirlýsinguna um vitundarvakningu um tunguna. Við verðum þess vegna að treysta því að þær ágætu konur standi í ístaðinu á þingi og hafi forgöngu um að þetta popúlistafrumvarp verði fellt eða stungið svefnþorni til eilífðar.“