Þessi ljósmynd, sem ég leyfði mér að hnupla hjá vinkonu minni á Facebook, segir dálítið mikla sögu.

Það er haldinn ágætur baráttufundur kvenna í miðbæ Reykjavíkur – til að krefjast jafnra launa og jafnrar stöðu á vinnumarkaði en einnig til að krefjast bætts öryggis kvenna á vinnustöðum.

Í baksýn er nýtt stórhýsi, skreytt með merkjum alþjóðlegu verslunarkeðjunnar H&M. Hvarvetna blasir lógó auðhringsins við fundarkonum og -körlum.

H&M er fyrirtæki sem byggir á gríðarlegri fjöldaframleiðslu á fatnaði sem jafnvel má kalla einnota. Það byggir aftur á mjög ódýru vinnuafli sem fæst í fátækustu ríkjum heims.

Það þarf ekki að leita lengi á netinu til að finna fréttir um aðbúnað kvenna og barna sem framleiða föt fyrir H&M. Hér er til dæmis nýleg frétt um margháttað ofbeldi sem konur eru beittar í þessum verksmiðjum.

Og hér er frétt um hvernig vinnuafl barna er notað til að framleiða fötin fyrir verslanakeðjur eins og H&M. Þarna er byggt á starfi tveggja sænskra rannsóknarblaðamanna, Moa Kärnstrand og Tobias Andersson Åkerblom, sem skrifuðu bók sem nefnist Modeslavar eða Tískuþrælar – hin alþjóðlega sókn eftir ódýrum fötum.