Þetta kemur fram í Fréttablaðinu í dag. Þar segir að það hafi fallið í grýttan jarðveg hjá verkalýðsleiðtogum að raddir hafi heyrst um að kröfur Starfsgreinasambandsins og VR stefni stöðugleikanum í voða, séu óraunhæfar og marki upphafi mesta höfrungahlaups í sögu verkalýðsbaráttunnar hér á landi.
”Það er ömurlegt þegar lobbíistar efnahagslegu forréttindahópanna spretta fram í hvert einasta skipti þegar kemur að því að þurfa að semja á almennum markaði. Á sama tíma horfum við upp á efri lög samfélagsins taka upp í 1,2 milljónir í hækkanir á einu bretti og telja stöðugleika ógnað þegar launafólk óskar sér lífsviðurværis af eigin vinnu.“
Er haft eftir Vilhjálmi Birgissyni, formanni Verkalýðsfélags Akraness.
Björn Snæbjörnsson, formaður Einingar-Iðju á Akureyri, tekur í sama streng og segir þetta daglegt brauð í kjarabaráttu.
„Alltaf, þegar almennt verkafólk setur fram kröfur sínar, fer allt þjóðfélagið af stað og úrtöluraddir geysast fram um að hér fari allt á hausinn. Svo heyrast engar raddir þegar aðrir fá mun hærri launahækkanir.“
Aðalsteinn Árni Baldursson, formaður Framsýnar í Þingeyjarsýslum, er einnig sama sinnis og segir hræsni að nú óttist menn um stöðugleikann.
„Það er ábyrgðarhluti að stíga fram með metnaðarfullar kröfur fyrir okkar fólk. Þingmenn, ráðherrar, seðlabankastjórar og forstjórar hafa fengið hundruð þúsunda í hækkanir. Þá voru engar viðvörunarbjöllur á lofti. Ég blæs á svona fullyrðingar. Við erum einfaldlega að krefjast þess að geta lifað af lægstu launum.“