Trump flytur ræðu á allsherjarþingi Sameinuðu þjóðanna. Það brýst út almennur hlátur á þinginu þegar forseti Bandaríkjanna fer að gorta af afrekum sínum. Þykir hjákátlegt.

En mönnum er varla hlátur í hug þegar hann tekur að úthúða alþjóðahyggju og boða þjóðernisstefnu. Þetta er í fullkominni andstöðu við það sem Guterres, framkvæmdastjóri Sameinuðu þjóðanna, boðaði fyrr um daginn.

En Trump og hans menn þola ekki alþjóðasamninga og alþjóðastofnanir. Þó varð margt af því til að undirlagi Bandaríkjanna – og styrkti stöðu þeirra á hinni bandarísku öld. En nú er mottóið go it alone – gera það sem maður vill engum háður og bundinn.

Þetta er náttúrlega eins illa ígrundað og hugsast getur. Þjóðríki voru á sínum tíma stofnuð til að fást við hluti sem minni einingar réðu ekki við. En nú lifum við á tíma viðfangsefna og ógna sem þjóðríkin geta ekki höndlað ein.

Útbreiðsla kjarnorkuvopna, ofurvald fjármálaaflanna, gervigreind og samruni tölvutækni og líftækni og ófyriséðar afleiðingar þessa, loftslagsbreytingar, hryðjuverk.

Það er ekki hægt að taka á neinu af þessu nema með mikilli alþjóðlegri samvinnu. Þjóðernisstefna hefur nákvæmlega ekkert að segja um þessi stóru mál 21. aldarinnar.

Við þurfum svosem ekki annað en að virða fyrir okkur jörðina eins og hún lítur út utan úr geimnum til að sjá hvernig þetta er.