Víkingur Ólafsson er orðinn heimspíanisti, hann heldur tónleika víða um heim og beðið er með eftirvæntingu eftir nýjum hljómdisk hans þar sem hann leikur verk eftir Bach – það er hið stórkostlega tónlistarforlag Deutsche Grammophon sem gefur út líkt og þegar Víkingur spilaði etýður Philips Glass. Það er ótrúlega gaman að fylgjast með Víkingi – og hvað hann rís vel undir frægðinni. Þar hjálpar hið góða skapferli hans.

Í kvöld hélt Víkingur tónleika í Assos í Tyrklandi. Þarna er gamalt leikhús við strönd Eyjahafsins. Þetta er í hinum forna gríska heimi, í Assos hélt til sjálfur Aristóteles, stofnaði akademíu, kvæntist fósturdóttur kóngsins, en varð að hverfa á braut þegar Persar, fjandmenn Grikkja, réðust á borgina. Þá fór hann til Makedóníu og varð kennari Alexanders konungsssonar sem síðar fékk viðurnefnið Μέγας (Megas) eða hinn mikli. Þetta er eiginlega útúrdúr.

En það vill svo til að vinkona mín tyrknesk var á tónleikunum með Víkingi í kvöld. Hún sendi mér þessa mynd og skrifaði: „It was marvellous!“ Það var stórkostlegt.