Það er í dag að þekktur útlendingahatari, Pia Kjærsgaard, fær að ávarpa Alþingi Íslendinga. Þingmenn Pírata ætla ekki að mæta. Maður hefði jafnvel búist við því að fleiri myndu fylgja fordæmi þeirra. Logi Einarsson, formaður Samfylkingarinnar, segist ætla að fara á fundinn en með því sé hann á engan hátt að samþykkja stjórnmálaskoðanir ræðumannsins.

Við lifum á viðsjárverðum tímum þar sem áhrif stjórnmálamanna af sauðahúsi Piu Kjærsgaard fara vaxandi. Með því að fá að ávarpa íslenska þingið fær hún og skoðanir hennar eins konar gæðastimpil. Hún telst ekki bara húsum hæf, heldur er henni ekið um í limósínum, hún situr í heiðurssæti í veislum, henni er klappað lof í lófa – hún verður sett til borðs með forseta Íslands.

Já, hvað hugsar Guðni Th. Jóhannesson af þessu tilefni?

Nú fyrr í vikunni var haldin önnur samkoma, það var í Suður-Afríku, hátíð vegna þess að hundrað ár eru liðin frá fæðingu Nelsons Mandela. Mandela var um nokkra hríð dáðasti stjórnmálamaður í heimi, mannvinur sem hafði mátt þola áratuga fangelsisvist vegna skoðana sinna – og vegna litarháttar síns. Fólk sagði börnum sínum frá Mandela.

En það er svo einkennilegt og dapurt að frá því Mandela leið hefur komið bakslag í baráttuna gegn kynþáttahatri. Rasisminn hefur stigið fram í dagsljósið og plumar sig bara furðu vel. Stjórnmálamenn þurfa ekki að fara í felur með hann, eru ekki bara að gefa í skyn, blása í blístru, eins og það er kallað, heldur flagga honum í heila stöng.

Var engum sem datt í hug að reyna að breyta dagskránni þegar kom í ljós að Kjærsgaard yrði aðalræðumaðurinn á merka tímamótadegi í Íslandssögunni? Því sannarlega er rétt að minnast fullveldisins. En það hefði varla verið erfitt að biðja um annan ræðumann. Það er íslenska þingið sem stjórnar dagskránni, ekki bara einhver sjálfvirkur prótókoll.

Hátíðarræðuna á minningarsamkomunni um Mandela hélt Barack Obama, fyrrverandi Bandaríkjaforseti. Hann gerði kynþáttahatur að umtalsefni í ræðunni, talaði um pólitík þar sem „sterkir menn“ taka völdin, þar sem staðreyndir skipta ekki lengur máli, þar sem er alið á ótta og illindum. Obama talaði um að baráttunni fyrir réttlæti lyki aldrei, minnti á boðskapinn sem stundum er kallaður gullna reglan – ekki gera öðrum það sem þú vilt ekki að þeir geri þér. Og svo talaði Obama aðeins um franska fótboltalandsliðið.