Það er kunngjört í dag að íbúar Íslands séu orðnir 350 þúsund. Þegar ég fæddist voru Íslendingar 170 þúsund og þá var þetta gríðarlega einsleit þjóð. Fjölgunin nú skýrist að nokkru leyti af því að innflytjendum hefur fjölgað mikið – þeir voru nánast óþekktir þegar ég var barn. Í frétt segir að næstum 40 þúsund erlendir ríkisborgarar hafi búið á Íslandi um síðustu áramót.

Ágúst Ólafur Ágústsson, sem er talnaglöggur maður, bendir á að fæðingum fækki á Íslandi.  Hann skrifar:

Hins vegar er það mikið áhyggjuefni hvað fæðingum hefur fækkað mikið á Íslandi en nú fæðast um 4.000 börn á ári en fyrir einungis 6 árum voru þær um 4.500 og 4.900 árið 2010.

Ágúst rekur þetta meðal annars til erfiðs húsnæðismarkaðar, skertra barnabóta og „ströggls“ sem ungt fólk á Íslandi þarf að standa í. Stjórnmálin geri ekki nógu mikið fyrir ungt fólk.

En svo eru auðvitað fleiri ástæður – fólk í vestrænum samfélögum er sífellt að kjósa að fresta barneignum, vegna náms, vinnu og einfaldlega vegna þess að fólk upplifir sig ungt miklu lengur en áður.

Ágúst bendir á að stærsti árgangur Íslandssögunnar hafi komið í heiminn 1960. Þá hafi fæðst 5000 börn. Þetta var á tíma barnasprengjunnar eftir stríðið – en þá voru landsmenn einungis 174 þúsund með alla þessa krakka.