Blaðið Vestfirðir sendi frambjóðanda í efsta sæti á öllum níu listum í Norðvesturkjördæmi svohljóðandi spurningu: Aðeins um 7% af framleiðslunni í sjávarútvegi var 2015 á Vestfjörðum, en hlutfallið var um 16% fram til um 1995. Hvaða breytingar telur þú að þurfi að gera, m. a. á löggjöf um stjórn fiskveiða, til þess að sjávarútvegur vaxi á Vestfjörðum til fyrra horfs?
Gylfi Ólafsson, Viðreisn.
Vandamál sjávarbyggðanna er ekki bara flutningur aflaheimilda heldur tæknivæðing. Bolvíkingar hafa til dæmis aldrei veitt meiri bolfisk en samt fækkar störfum. Eins freistandi og það er að lofa meiri kvóta væri það eingöngu tímabundin ráðstöfun.
Ég tel því að stærsta einstaka lausnin felist í því að stjórnvöld skapi skilvirkt stjórnkerfi sem stuðlar að umhverfisvænu og öruggu fiskeldi, þar sem vísindaleg sjónarmið eru höfð að leiðarljósi og tryggt er að slys eigi sér ekki stað. Ég fullyrði að það er hægt að gefa grænt ljós fyrir áramót fyrir eldi við Ísafjarðardjúp.
Nefnd sem Þorgerður Katrín skipaði um nýtt fyrirkomulag byggðakvóta skilaði af sér í sumar og unnið er að lagalegri útfærslu þeirra tillagna í ráðuneytinu. Þar er skerpt á þeim markmiðum um byggðafestu sem byggðakvótanum hefur alla tíð verið ætlað. Með tillögunum er sjálfræði sveitarfélaganna aukið svo þau geti ráðstafað byggðakvótanum með skynsamari hætti.
Að öðru leyti þarf að jafna búsetuskilyrði almennt; bæta heilbrigðisþjónustu, samgöngur og styrkja menntakerfið. Þá ættu útflutningsatvinnugreinar eins og sjávarútvegurinn að leggjast á árar með okkur í Viðreisn að skoða aðra kosti í peningamálum en íslensku krónuna sem viðheldur háu vaxtastigi og reglulegum rússíbanaferðum gengisóstöðugleika.
Gylfi Ólafsson, Viðreisn.