Einar Kárason rithöfundur er eins og margir fleiri orðinn langþreyttur á stöðunni í deilu sjómanna og útgerðarmanna, þar sem allt er stál í stál og þjóðarbúið verður af miklum verðmætum á degi hverjum. Hann gagnrýnir málflutning útgerðarinnar harðlega.
„Eins og allir vita komust fiskiauðlindir okkar á landgrunninu undir forræði þjóðarinnar / íslenska ríkisvaldsins, í þorskastríðunum, mest fyrir atbeina utanríkisþjónustunnar og landhelgisgæslunnar. Nú segja þeir sem hafa fengið einkaleyfi á að nýta auðlindina að þjóðin geti ekki átt neitt, og í sjómannaverkfallinu núna heyrir maður meira og meira þennan tón: við eigum þetta, og gerum það sem okkur sýnist,“ segir Einar í pistli á fésbókinni.
„En pælum í því að sé það svo að þjóðin, og hennar ríkisvald, geti ekki átt neitt, þá getur hún ekki heldur veitt einkaleyfi á nýtingu þess. Þannig að staðan er þessi: annaðhvort eigum við þetta, eða allir mega fara og veiða eins og þeim sýnist!“